مطالعه اثرات گلوتامات کلرفنیرآمین بر مکانیسم اخذ غذا در نیمچه های گوشتی

گلوتامات هیستامین دو عامل مهاری اشتها در سیستم عصبی مرکزی پرندگان می باشند. در تحقیق حاضر به اثر تداخل گلوتامات آنتاگونیست هیستامین (کلرفنیرآمین) همچنین اثرات مستقل گلوتامات کلرفنیرآمین بر روی میزان اخذ غذا در جوجه های گوشتی پرداخته شد. برای اجرای این تحقیق از جوجه خروس های گوشتی به وزن 750700 گرم که کانول استیل در بطن راست مغز آنها کاشته شده بود استفاده شد. همه جوجه ها به مدت 24 ساعت قبل از انجام تزریق از خوردن غذا محروم شدند. پرندگان پس از کانول گذاری بر حسب نوع ماده تزریقی در بطن راست مغز به گروههای مختلف تقسیم شدند (n=8) یک گروه نیز بعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. سپس محلولهای گلوتامات، کلرفنیرآمین گلوتامات+ کلرفنیرآمین به درون بطن مغز تزریق شد میزان اخذ غذا در همه گروهها در زمانهای 15، 30 45 60 90 ،120 ،180 ،240 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری ثبت شد. آنالیزهای آماری نتایج بدست آمده نشان داد که تزریق داخل بطن مغزی گلوتامات کلرفنیرآمین گلوتامات در همه زمانها موجب کاهش معنی داری در اخذ غذا نسبت به گروه شاهد گردید در صورتی که کلرفنیرآمین موجب افزایش معنی داری در اخذ غذا نسبت به گروه کنترل گردید.((0,05> تزریق همزمان کلرفنیرآمین گلوتامات به داخل بطن مغز اخذ غذا را نسبت به گروه کنترل به نحو معنی داری کاهش داد نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اگر میزان گلوتامات در بطن مغز افزایش یابد میزان اخذ غذا در جوجه ها کاهش می یابد در مقابل تزریق توام کلرفنیرآمین گلوتامات در بطن مغز میزان اخذ غذا در جوجه های به میزان قابل توجهی کاهش داد. به نظر می رسد کلرفنیرآمین از طریق گیرنده های گلوتامات موثر واقع نمی شود.

کلیدواژه ها:

گلوتامات ، کلرفنیرآمین ، اخذ غذا ، نیمچه های گوشتی