بررسی وضعیت بهداشت بیماریهای مراکز تکثیر پرورش میگوی کشور

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 490

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0181

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

به منظور بررسی وضعیت بهداشتی مراکز تکثیر پرورش میگوی کشور طرح ملی با اهداف شناسایی عوامل عفونی ایجاد کننده بیماری در مراکز تکثیر پرورش میگو، تعیین درصد شدت آلودگی مراکز تکثیر پرورش میگو به عوامل عفونی، تعیین نقاط ضعف قوت مدیریت بهداشتی مراکز تکثیر پرورش تعیین روشهای مناسب مدیریت بهداشتی مراکز تکثیر پرورش از سال 1383 آغاز گردید.بررسیهای انجام گردیده در طی سالهای 1383 لغایت 1387 نشان داد که مهمترین عوامل عفونی ایجاد کننده بیماری در مراکز تکثیر پرورش میگو ویروسها میباشند. از مهمترین ویروسهای گزارش شده در طرح انجام گرفته در استان خوزستان بوشهر ویروس بیماری لکه سفید((WSSV، ویروس سندرم تورا((TSV ویروس بیماری ویروس بیماری شبه پارو هپاتوپانکراس((HPV، ویروس بیماری باکولوویروس میگوی ببری سیاه((MBV ویروس ایجادکننده بیماری نکروز عفونی بافتهای خونساز بافتهای زیرجلدی((IHHNVمی باشد. در استان هرمزگان دو ویروس بیماری شبه پاروهپاتوپانکراس((HPV ویروس بیماری باکولوویروس میگوی ببری سیاه((MBV در استان سیستان بلوچستان ویروس بیماری لکه سفید((WSSV می باشد. از مهمترین باکتریهای ایجاد کننده بیماری در مراکز تکثیر پرورش میگو باکتریهای خانواده ویبریو می باشد که در کلیه استانهای جنوبی گزارش گردیده است. از قارچ های شناسایی شده در طرح در استان های جنوبی می توان به قارچهای فوزاریوم موکور کلادوسپوریوم آسپرژیلوس پنیسیلوم مخمرها نام برد. همچنین از مهمترین انگلهای شناسایی شده در مراکز تکثیر پرورش می توان به انگلهای زتومانیوم اپیستیلیس ورتیسلا اشاره نمود. درصد شدت عوامل پاتوژن شناسایی شده در استانهای مختلف در مراکز تکثیر پرورش از %0 تا %100 در اندامهای مختلف استانهای مختلف متفاوت می باشد. از مهمترین نقاط ضعف مدیریت بهداشتی مراکز تکثیر پرورش میگو می توان به تراکم بالای ذخیره سازی، فقدان نظارت بهداشتی در تولید پست لاروها، فقدان نظارت بهداشتی در معرفی پست لاروها به مزارع پرورشی، فقدان نظارت بهداشتی در آماده سازی مزارع پرورشی وسالن های هچری همچنین فقدان نظارت بهداشتی در تولید غذای مزارع پرورش مراکز تکثیر اشاره نمود. با توجه به شرایط ویژه آب هوایی ایران بهترین روش مدیریتی در تولیدات میگوی پرورشی استفاده از سیستم نیمه متراکم پیشنهاد می گردد تا خسارت ناشی از بیماریها به حداقل کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

بهداشت مدیریت عوامل عفونی ، عوامل غیرعفونی ، میگو

نویسندگان

محمد افشارنسب

موسسه تحقیقات شیلات ایرا

سیدرضا سیدمرتضایی

موسسه تحقیقات شیلات ایرا

عقیل دشتیان نسب

موسسه تحقیقات شیلات ایرا

بهروز قره وی

موسسه تحقیقات شیلات ایرا