بررسی قارچها بیماریزا میگوها پرورشی در استان ها جنوبی کشور

بررسی نتا یج حاصله از بهداشت بیماریها مراکز تکثیر پرورش میگو کشور از سال 1383 لغایت 1387 در استان جنوبی کشور از هچر ها تکثیر میگو(مولدین پست لاروها)و یا استخرها پرورشی می باشد.نمونه ها برداشت شده از هپاتوپانکراس مولد ین در شرایط آسپتیک در محیط کشت سابوردکستروز آگار با سواپ خطی تلقیح شده نمونه ها همولنف نیز در محیط کشت سابوردکستروز واجد کلرامفنیکلدماو جنتامایسین در 35 درجه سانتی گراد کشف شدند آبشش کاراپاس نمونه ها نیز با استفاده ازروش سواپ خطی در همان محیط کشت شدند یافته های این تحقیق نشان میدهد که در تمامی استانها کشور قارچها فوزاریوم((fusarium،موکور((mucor،کلادوسپوریوم((cludiosporiumآسپرژیلوس((Aspergilus،پنیسیلیوم مخمرهاجدا شدند در طی سالها مطالعه در سال 1384 قارچ آسپرژیلوس نایجر با 27/5 درصد از بیشترین فراوانی برخوردار بوده است آبشش44/7 درصد میگوها به این قارچ آلوده بوده است در حالیکه کمترین میزان آن در همولنف بوده است.گرچه در سال 85 نیز میزان تنوع آلودگی قارچی کم بیش به سال 84 شبیه بوده است اما در سال 86 گونه ها جنس پنی سیلیوم با 28/5 درصد از بقیه قارچها جداساز شده فراوان تر بوده همانند سالها قبل آبشش 40/5 درصد میگوها به گونه ها پنی سیلیوم آلوده بوده است

کلیدواژه ها:

قارچ ، میگو ، جنوب ایران ، مدیریت بهداشت