نجاست سگ از دیدگاه علمی دینی

این تحقیق در دو بخش تدوین شده است، در بخش اول که نجاست سگ را با فرض انتقال بیماری مورد بررسی قرار داده است با مقایسه میزان بیماریهای مشترک انسان دامهای اهلی مختلف با توجه به آن که میزان بیماریهای مشترک انسان با سگ بسیار کمتر از بیماریهای مشترک با حیواناتی مثل گاو گوسفند است نتیجه گرفته که عامل نجس شمرده شدن سگ بیماری نیست. در بخش دوم رساله که به بررسی تاریخی دینی موضوع نجاست سگ پرداخته شده ادیان مختلف مورد بررسی قرار گرفت. این موضوع که تنها دین یهود معتقد به نجاست سگ است به اثبات رسیده است. توجه ویژه این مطالعه به مطالب موجود در دین اسلام با بررسی کتب معتبر اسلامی در راس آنها قرآن آغاز گردیده است. در قرآن تنها در سه آیه نام سگ آمده است. -1در سوره کهف که از سگ سه بار به عنوان همراهان یاوران خداوند یاد شده است. -2در آیه ای که از سگ به عنوان مثالی برای تعریف رفتار بلعم باعورا استفاده شده است. -3در موضوع احکام شکار که عنوان می نماید که اگر سگ با دهانش طعمه شکار شده را آورد، خوردن شکار مانعی ندارد مگر آنکه سگ از آن خورده باشد. تنها حدیثی که در آن کلمه نجس آن هم دوبار آمده در موضوعی است که اجازه مصرف نیم خورده حیوانات مورد سوال شخصی از امام معصوم بوده است. در این حدیث تنها عنوان شده است که نیم خورده سگ نجس است با توجه به آیه مربوط به احکام شکار نیز این موضوع تایید می گردد که تنها نیم خورده سگ نجس غیر قابل خوردن است. از آنجایی که قرآن به دهان گرفتن شکار آلوده شدن آن با بزاق باعث نجس شدن گوشت شکار نمی شود نتیجه می گیریم که نجاست نیم خورده ارتباطی با بزاق یا سایر بخش های بدن حیوان ندارد این نجاست قابل اطلاق به سگ نیست. سایر روایت هایی مربوط به سگ اعم از روایت هایی که در آن ترحم مهربانی به این حیوان توصیه شده یا حتی برخی روایت های مشکوک که از سگ انتقاد شده است نیز هیچکدام اشاره ای به نجس بودن سگ ندارند. از جمله روایات پیامبر اکرم حضرت علی ایمه طاهرین (ع). در ضمن چون باب اجتهاد در شیعه باز است بامطالعه روایات این تحقیق کامل همگان می توانند به خود اقتدا کنند.

کلیدواژه ها:

نجاست ، بیماری ، سگ ، اسلام