بررسی میزان شیوع دیروفیلاریوزیس در سگهای نگهبان ولگرد استان تهران با استفاده از روش های ایمونوکروماتوگرافی نات اصلاح شده

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 274

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0680

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

دیروفیلاریوزیس آلودگی ناشی از dirofilaria immitis در سگ از اهمیت بهداشتی زیادی برخوردار می باشد. این نماتود که یکی از انگلهای مهم سیستم گردش خون سگ می باشد سبب ایجاد عوارض قلبی ریوی شدیدی در این حیوان می شود. در تحقیق حاضر از تعداد 150 قلاده سگ های نگهبان ولگرد ساکن شهرها شهرک های واقع در استان تهران پس از ثبت مشخصات شامل سن جنس، نژاد نحوه نگهداری خونگیری به عمل آمد قسمتی از نمونه در لوله های بدون ماده ضد انعقاد قسمتی در مجاورت ماده ضد انعقاد سیترات سدیم به آزمایشگاه انگل شناسی منتقل سانتریفیوژ گردیده با استفاده از کیت ایمونوکروماتوگرافیک ساخت شرکت Anigen از نظر حضور آنتی ژن انگل در خون مورد بررسی قرار گرفتند. نهایتا رسوب های باقی مانده رنگ آمیزی به روش نات اصلاح شده(( Modified Knott Test از نظر حضور میکروفیلر dirofilaria immitis مورد بررسی قرار گرفتند. درمجموع با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافیک سه قلاده سگ (%2) از نظر دیروفیلاریا مثبت تشخیص داده شدند.با روشنات اصلاح شده میکروفیلر dirofilaria immitis مشاهده نشد آلودگی به میکروفیلر (dipetalonema reconditum (0.66%ارزیابی گردید. با توجه به اینکه کیت شرکت Anigen بر اساس تشخیص آنتی ژنیک جنس ماده dirofilaria immitis استواراست علت اختلاف نتایج به دست آمده به روش ایمنوکروماتوگرافیک نات اصلاح شده را میتوان به عوامل زیر مربوط دانست. .1 آلودگی کرمی بسیار کم است(.Low burden infection). موارد مطالعه ای تنها به یک جنس آلوده شده اند( Single-sex .infection). در زمان مطالعه عفونت در مراحل اولیه بوده است(.(prepatent infection در بررسی های آماری آنالیز-واریانس (ANOVA) رابطه معنی داری میان آلودگی فاکتور های جنسیت ،سن، نژاد نحوه نگهداری سگ ها مشاهده نشد. با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق بررسی های انجام گرفته توسط سایرین با در نظر گرفتن شرایط زیست محیطی استان تهران فراهم نبودن شرایط تکثیر پشه های ناقل این بیماری در مقایسه با مناطق آندمیک می توان پایین بودن میزان آلودگی در استان تهران را توجیه نمود. بر اساس نتایج این تحقیق به نظر می رسد بیماری دیروفیلاریوزیس در شهر های استان تهران خطری برای سگ های اهلی به شمار نمی رود.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مهدی آرامون

گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

عبدالعلی ملماسی

گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

سیدحسین حسینی

گروه پاتو بیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

محسن حنیفه

گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران