بررسی سرواپیدمیولوژیک بیماری لایم بورلیوزیس در سگهای گله استان های شمالی کشور

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 403

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0849

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

بیماری لایم بورلیوزیس، یک بیماری مشترک می باشد که توسط اسپیروکت Borrelia burgdorferi ایجاد شده در آسیا اروپا به وسیله کنه های جنس Ixodes ricinus Ixodes persulcatus منتقل می شود.این بیماری عامل بروز نشانی های چند ارگانی در سگ انسان می باشد. لایم در آمریکای شمالی اروپا شایع ترین بیماری ناشی از کنه در انسان بوده شیوع آن در سگ نیز قابل ملاحظه می باشد اما در ایران تا کنون به غیر از چند مورد گزارش موردی در انسان مطالعه ای بر روی شیوع لایم بورلیوزیس در سگها یا انسان انجام نشده است. با توجه به حضور کنه ناقل این بیماری مشترک در استانهای شمالی کشور عدم سابقه هر گونه بررسی سرولوژیک بیماری لایم بورلیوزیس سگها اهمیت سگ به عنوان یک عامل هشدار دهنده این بیماری در انسان انجام این مطالعه لازم ضروری به نظر می رسید.این مطالعه در سه استان شمالی کشور(گلستان مازندران گیلان) بر روی 273 قلاده سگ که بیشتر آن را سگهای گله تشکیل داده بودند، انجام گردید.بعد از جدا سازی سرم خون، از روش الایزا برای غربالگری تشخیص پادتن بر علیه این بیماری استفاده گردید نمونه های مثبت الایزا با استفاده از روش وسترن بلات مورد تایید قرار گرفتند. از273 سگ مورد بررسی 25 مورد 9.1 در روش الایزا مثبت بودند که 22 مورد از آنها (%88.6) با روش وسترن بلات نیز مورد تایید نهایی قرار گرفتند. بر اساس این تحقیق میزان شیوع سرولوژیک بیماری لایم بورلیوزیس در سه استان شمالی ایران حدود )] %8استان گلستان (%22)، استان مازندران (%2) استان گیلان [(%0,00) بوده است پیشنهاد می گردد که مطالعه گسترده ای در نقاط بیشتری از ایران بر روی شیوع بررسی بالینی این بیماری بر روی سگ ها انسان انجام گردد تا اینکه جایگاه این بیماری در کشور به صورت دقیق تر مشخص گردد.

کلیدواژه ها:

سگ الایزا وسترن بلات- لایم بورلیوزیس

نویسندگان

محسن حنیفه

گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران-

عبدالعلی ملماسی

گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران-

غلامرضا نیکبخت بروجنی

گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

مهدی آرامون

دانشجوی سال آخر دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران