بررسی شیوع زردی در لاشه گاو های کشتاری در کشتارگاه ارومیه

زردی یا یرقان نشانه ای از حضور بیلی روبین بیلی وردین (پیگمان های صفراوی )در گردش خون است که اثرات آن یا باز جذب شدن رنگدانه های صفراوی به داخل سیستم گردش خون عمومی تجمع آن در بافتهای بدن مثل چربی ها ،عضلات دیگر اندام ها بصورت زرد شدن لاشه قابل رویت می باشند. در این بررسی که به منظور تشخیص میزان شیوع زردی (پاتولوژیک فیزیولوژیک )یا روش روتین کشتارگاهی (که با توجه به زردی ظاهری رباطات استخوان ها چربی نواحی مختلف بدن انجام می شود) اخذ نمونه های حونی (از قلب لاشه های مشکوک چربی جهت انجام آزمایشاتی از جمله تست دیازو لرچ انجام شد،مجموعا 4074 لاشه مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد در بازرسی روتین کشتارگاهی 148 لاشه (% 3/63) مشکوک به زردی تشخیص داده شد2)مورد با شیوع 0/05 درصد مبتلا به زردی پاتولوژیک و146 مورد با شیوع 3/58 درصد مبتلا به زردی فیزیولوژیک) که این تشخیص با اخذ نمونه های مورد نیاز جهت انجام تست لرچ دیازو همراه بود با مطالعه 148 نمونه چربی به روش تست لرچ در 10 مورد(با شیوع (% 0/24 از نمونه ها ایتلا به بیماری مورد تایید قرار گرفت این در حالی است که در تست دیازو که بر روی نمونه های خونی با تعیین مقدار بیلی روبین تام انجام شد 18 نمونه (با شیوع (% 0/44 مقادیر بیش از حداکثر میزان بیلی روبین تام (رنج طبیعی mg/dl 0/4-0/1 ،حداکثر میزان mg/dl 1/4 را نشان دادند .با توجه به اهمییت زردی پاتولوژیک در بحث گوشت وعوارض ناشی از مصرف آنها که عمدتا با درگیری های گوارشی در انسان همراه است نیز با درنظر گرفتن ضعف تشخیصی روشهای روتین کشتارگاهی در غربالگری لاشه های آلوده در جلوگیری از ورود چنین گوشت ها به چرخه مصرف ضروریت استفاده از روشهای نوین آزمایشگاهی به همراه روشهای روتین قدیمی بیش از پیش در شرایط کشتارگاهی احساس می شود.

کلیدواژه ها:

یرقان ، بیلی روبین تام ، لاشه ، گاو ، کشتارگاه