بررسی میزان آلودگی باکتری استافیلوکوکوس آریوس در ماهی شور دودی شده استان مازندران

هدف: در بین پروتیین های حیوانی مصرف گوشت آبزیان به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب غیر اشباع نقشی که این اسیدهای چرب در سلامتی انسان ها پیشگیری از بیماری های مختلف دارند مورد توجه ویژه قرار گرفته است.لذا بررسی وضعیت میکروارگانیسم های پاتوژن در گوشت آبزیان فراورده های آنها جهت جلوگیری از وقوع بیماریهای غذازاد از اهمیت بسزایی برخوردار است. بنابراین در این تحقیق تصمیم بر آن گرفته شد تا به بررسی میزان آلودگی باکتری استافیلوکوکوس آریوس، در ماهی شور دودی به عنوان یکی از فرآوردهای آبزیان پرداخته شود. مواد روش کار: صد ماهی شور دودی (فیتوفاگ، کپور معمولی، سرگنده آمور) تهیه شده به روش سرد از سوپرمارکتهای مختلف استان مازندران به طور تصادفی خریداری جهت بررسی میکروبی به آزمایشگاه ارسال شد. از محیط بردپارکر آگار جهت رشد شمارش استافیلوکوکوس آریوس استفاده شد. بعد از توزین نمونه ها رقتهای موازی 10 برابر تهیه سپس از هر رقت 0/1سی سی به صورت کشت سطحی به کمک میله شکل بر روی محیط مذکور به صورت دو بار تکرار انجام شد. پلیتها به مدت 24 تا 48 ساعت در 35 درجه سانتیگراد گرمخانه گذاری شدند کلنیهای سیاه باهاله شفاف (تلالو نفتی) به عنوان استافیلوکوکوس آریوس شمارش گردیدند.در پایان جهت تایید تشخیص از آزمون کوآگولاز استفاده شد. نتایج بحث: %45 نمونه هابه استافیلوکوکوس آریوس آلوده بودند بطوریکه میانگین انحراف معیار حداقل حداکثر تعداد استافیلوکوکوس آریوس 10 5) 21731/92 8355/342 (0 محاسبه گردید .بر طبق مطالعه Herrero (1999)باکتری استافیلوکوکوس آریوس به عنوان میکرفلور ماهیان پرورشی آبزیان صید شده نمی باشد.آلودگی به این باکتری در حین صید تحت شرایط نامناسب بهداشتی حمل فرآوری ایجاد می گردد. آلودگی به استافیلوکوکوس آریوس بیشتر از طریق پرسنل دخیل در حمل توزیع دستکاری غذا می باشد در پوست غشاهای مخاطی انسان زندگی می کند، لذا آلودگی متقاطع می تواند در طی حمل دستی از طریق ترشحات بینی ودهان، گلو ضایعات پوستی عفونی نظیر جوش، دمل های بزرگ، زخم ها، ترشحات گوش بینی به ماهی شور دودی منتقل گردد با توجه به میزان بالای آلودگی بدست آمده بکار بردن تدابیر بهداشتی خوب GMP,GHP سیستم (HACCP) توصیه میگردد.