کاربرد چوب در سازه ی معماری دوران اسلامی مازندران

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,390

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TIAU01_351

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393

چکیده مقاله:

چوب از طبیعی ترین و در دسترس ترین مصالح ساختمانی است که قدمت استفاده از آن به گذشته باز می گردد. تاریخ، چوب را به عنوان یک عنصر مقاوم وبا دوام ذاتی می شناسد و سازگاری آن با محیط به اثباترسیده است. استفاده از چوب در ساختمان های تاریخی که بخش عمده ی آن از افتخارات ملی است مؤید این نظریه است. مقاوم بودن شاخص ترین ویژگی سازه های چوبی و بالطبع ساختمان هایی است که با چوب ساخته میشود. ایران که سرزمینی است سرشار از منابع جنگلی، در ساختن بناهای خود همواره از دو نظام معماری بهره برده است. یکی نظامی که استخوان بندی اش داربست چوبی است و دیگری که بر اساس استفاده از طاق پایهگذاری شده است. در شمال کشورمان درصد قابل توجهی از ساخت و ساز به وسیله سازه های چوبی صورت گرفته که تجربه بسیار مناسبی برای کارشناسان و مهندسان کنونی جامعه می باشد. شناسایی و بررسی کاربردهای چوب در سازه های معماری اسلامی مازندران مشتمل بر معرفی عناصر و اجزاء کالبدی از طریق حضور در محل،کار میدانی ومطالعات کتابخانه ای از مباحثی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است.

نویسندگان

نرگس علائی بخش

باستان شناسی ، کارشناسی ارشد ، دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر

محمد بهرام زاده

باستان شناسی ، دکتری ، استادیارگروه باستان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر

حمیدرضا ولی پور

باستان شناسی ، دکتری ، استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر