بررسی رابطه دینداری با نگرش و رفتار مصرف آب در بین شهروندان زنجان

تأثیر دینداری بر نگرش ها و رفتارهای زیست محیطی در تحقیقات متعددی مورد بررسی قرار گرفته است، که بیشتر آنها در صدد آزمون نظریه ی وایت (1967) بوده اند، مبنی بر اینکه برخی ادیان همچون مسیحیت به علت انسان محور بودنشان، تسلط انسان بر طبیعت را مجاز می دانند. در این میان، دین اسلام به دلیل داشتن تفاوتی عمده با سایر ادیان، مورد توجه خاصی قرار گرفته است. این تفاوت ناشی از دو مسئله است. اول، تأکید قرآن بر قوانین منطقی حاکم بر کیهان، نظم موجود در زندگی جانداران و توجه به رسالت انسان به عنوان خلیفه ی خدا بر روی زمین. دوم، ویژگی های جغرافیایی محل ظهور اسلام که موجب تأکید این دین بر حفاظت از منابع طبیعی از جمله آب، درختان میوه و چهارپایان شده است. تحقیق حاضر با علم به اهمیت موضوع به بررسی رابطه دینداری با نگرش و رفتار مصرف آب پرداخته است. چرا که اصلاح رفتار مصرف آب به عنوان جزء مهمی از مدیریت تقاضا می تواند نقش مهمی در حفظ منابع آبی محدود کشورمان داشته باشد. تحقیق حاضر به روش پیمایش انجام شده و داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است .جامعه آماری متشکل از شهروندان بالای 18 سال شهرستان زنجان بود که از بین آنها بنا بر فرمول کوکران نمونه ای مشتمل بر 384 نفر انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای اندازه گیری نگرش و رفتار مصرف آب از یک مقیاس محقق ساخته استفاده شد که 4/72 درصد از افراد نمونه در مقیاس رفتار مصرف آب و 2/86 درصد در مقیاس نگرش نسبت به مصرف آب نمره ی بالایی کسب کردند. برای سنجش میزان دینداری نیز از مدل معروف گلاک و استارک شد. نتایج حاکی از آن بود که میزان دینداری افراد بر نگرش آنها نسبت به مصرف آب تأثیر مثبت و معناداری می گذارد (P= 0/000 , R= 0/214). رفتار مصرف آب نیز از میزان دینداری افراد تأثیر می پذیرد (P= 0/001 , R= 0/167). می توان نتیجه گرفت که تأکید آموزه های اخلاقی و عملی دین اسلام بر مصرف صحیح آب و نکوهش اسراف کاران تأثیر مثبتی در نگرش و رفتار مصرف آب افراد دارد

کلیدواژه ها:

دینداری ، رفتار مصرف آب ، نگرش مصرف آب