بررسی وضعیت اقلیت یهودی ایران در دوره ساسانی

یکی از ویژگی های مهم تاریخ ایران در آغاز فرمانروایی ساسانیان، اتحاد و همکاری نزدیکی بود که میان دین و دولت جهت حفظ و یگانگی در کشور و تحکیم پایه های حاکمیت ساسانیان پدید آمده بود دولت ساسانی با احیاء و تقویت دین زرتشتی و تبدیل آن به دین رسمی سرنوشتی متفاوت برای اقلیت های دینی موجود در ایران رقم زد دولت های ایرانی پیش از ساسانی در برخورد با اقلیت ها شیوه تساهل را در پیش گرفته، اما در دوره ساسانی با برگزیدن دین رسمی و شکل گیری سلسله مراتب روحانی از طرفی و پیشامدهای سیاسی و مذهبی پیش آمده در قلمرو روم شرایط تا حدودی متفاوت شد قوم یهود در میان دیگر اقلیت ها در تاریخ ایران شرایط بهتری داشت و همین شرایط در دوره ساسانی نیز کمابیش وجود داشت در این دوره مادامی که روحانیان متعصب زردتشتی در امور سیاسی دخالت نمی کردند و یهودیان نیز سرگرم امور خود بوده و موجبات براگیختن حس انتقام پادشاهان و روحانیون ساسانی را فراهم نمی کردند، از حسن سلوک ساسانیان برخوردار بوده و مورد لطف قرار گرفته و در اجرای امور خود مستقل بودند در غیر این صورت دچار خشم پادشاهان و روحانیوان مذهبی شده و محدودیت های برای آنها در نظر گرفته می شد. با این حال وضعیت این اقلیت نسبت به سایر اقلیت ها مطلوب تر بده و مناسبات میان انها و دولت ساسانی روی هم رفته نیکو و دوستانه بود این پژوهش برآن است تا با استفاده از منابع کتابخانه ای و رویکرد توصیفی تحلیلی به بررسی رابطه یهودیان و دولت ساسانی و فراز و فرودهای این رابطه بپردازد.

کلیدواژه ها:

ساسانیان ، یهود ، قباد ، یزدگرد