تسامح و تساهل و تاثیرات آن در ادبیات و هنر عصر صفویان

برخی انواع موجودات علی رغم جثه بزرگشان در گذر زمان به سبب عدم سازگاری با محیط دوام نیاورده و منقرض شده اند و جالب آنکه گونه های خیلی کوچکتر نسل ها تاکنون به حیات ادامه داده اند. تسامح و تساهل در همه ادوار تاریخی نقش مهمی در ماندگاری حکومت ها، عقاید و ایده ها داشته است. هدف این مقاله بررسی مفاهیم تساهل و تحلیل پیامدهای تسامح یا عدم تساهل پادشاهان صفوی در زمینه ادبیات و هنر است و بر این نتیجه تاکید دارد که تساهل نقش قابل ملاحظه ای در میزان پیشرفت های علمی و شکوفایی هنری و ادبی این عصر داشته است. در دوره هر یک از پادشاهان صفوی، بود و نبود رویکرد تساهل در حکومت تاثیرات مثبت و منفی چشمگیری بر جنبه های مختلف زندگی مردم در حوزه هنر و ادبیات داشته است. از نمونه های این تاثیرات می توان به گسترش و پیشرفت هنر نقاشی و قالی بافی و پیدایش سبک ادبی هندی اشاره کرد. این پژوهش از نظر ماهیت و روش کار از تحقیقات تاریخی به حساب می آید و اطلاعات ارایه شده در آن به شیوه کتابخانه ای گردآوری و به روش توصیفی تحلیلی به نگارش درآمده است. در این نوشتار علاوه بر مفهوم تساهل ؛ زمینه تاریخی تساهل ، مبانی تساهل نظری ؛ به تاثیرات تسامح و تساهل شاهان صفوی بر شکل گیری حرکت های ادبی و هنری؛ و میزان پیشرفت یا پسرفت در هنرهای قالی بافی و نقاشی و همچنین ادبیات پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

تسامح و تساهل ، ادبیات ، هنر ، صفویان