محدودیت ها و ظرفیت های اکوتوریسمی بیابان های ایران با تاکید بر ویژگ یهای ژئومورفولوژیکی آنها (نمونه موردی مرنجاب)

بیابان ها درسراسر ایران پراکنده شده اند بطوریکه حدود 3/2 وسعت ایران را بیابان ها تشکیل میدهند این مناطق به علت دارا بودن شرایط ویژه ژئومورفولوژیکی آب و هوای خاص و مناظر طبیعی و کم نظیر که گویای عناصر و اجزای کویر است جز مناطق اکوتوریسمی مهم کشور می باشد شناخت نواحی با ارزش زیست محیطی و مناظر جذاب طبیعی دراین مناطق بهلحاظ نقش و کاربردی که این مناطق برای انسان ها دارند از اهمیت ویژه ای برخوردار است هدف از این پژوهش شناسایی جاذبه های اکوتوریستی و ژئوتوریسمی بیابان ها و تحلیل آنها می باشد اطلاعات مورد نیاز دراین تحقیق به دو روش کتابخانه ای و مطالعات میداین گرداوری شده است درروش کتابخانه ای علاوه بر متون مرتبط با موضوع برخی از اطلاعات مورد نیاز خصوصا اطلاعات کمی همانند داده های اقلیمی از طریق مراجعه به کتابخانه ها ادارات و سازمان ها مانند مرکز آمار ایران جمع آوری شده است درروش مطالعات میدانی جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهده مستقیم عکس و فیلم مصاحبه و پرسشنامه انجام شده است یافته های پرسشنامه شامل تحلیل سطح کمی و کیفی تجهیزات و تسهیلات توریستی محدودیت ها و موانع و نیازهای توسعه توریسم دراین منطقه است که بصورت جداول و نمودار مورد تحلیل قرارگرفتند. درواقع درمحدوده مذکور نخست منابع اکولوژیک منطقه شامل زمین شناسی ژئومورفولوژی آب و هوا پوشش گیاهی و خاک مورد مطالعه قرارگرفت و سپس با استفاده از داده های مربوط به مطالعات میدانی جاذبه های توریستی منطقه که حاکی از وجود تنوع و فراوانی دارد شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

ایران ، توریسم ، اکوتوریسم ، ژئوتوریسم ، منابع اکولوژیک