بررسی رابطه بین سرمایه روانشناختی با عملکرد سازمانی

در طول دهه گذشته، به رهبری رشته روانشناسی، و بعد از آن، علوم سازمانی موجی از علاقه و تمرکز بر رویکردهای پژوهشی مثبتگرا شکل گرفت. اگرچه قطعا مثبت گرایی در هیچ کدام از این دو رشته جدید نیست، نهضت روانشناسی مثبت گرا احساس نیاز نسبت به فهم بیشتر سهم منحصر به فرد سازه های مثبت روانشناختی در جنبه های مختلف زندگی از جمله است.. درواقع، بیشتر پژوهش ها مفاهیم منفی قرار داشت و مطالعات اندکی به نقاط مثبت محیط کار را از نو یادآوری کرده افراد پرداخته بودند (فروهر و همکاران، 1392 )سرمایه روانشناختی ریشه در رفتار سازمانی مثبت گرا و روانشناسی مثبت گرا داردرفتار سازمانی مثبت گرا را به عنوان مطالعه و کاربرد مثبت گرایی در توانمندی های منابع انسانی و ظرفیت های روان شناسی که می توانند برای بهبود عملکرد در محیط کار امروز، اندازه گیری شوند، توسعه یابند و مدیریت شوند تعریف می کند. ارزیابی عملکرد در تسهیل اثربخشی سازمانی یک وظیفه مهم مدیریت منابع انسانی تلقی می شود. در سالهای اخیر به نقش ارزشیابی عملکرد توجه زیادی معطوف شده است. به عقیده صاحبنظران یک سیستم اثربخش ارزشیابی عملکرد می تواند انبوهی از مزیتها را برای سازمان ها و کارکنان آنها ارزانی دارد. لانجنکر و نیکودیم 1996 ، بیان کرده اند که سیستم ارزشیابی عملکرد؛ الف) بازخورد عملکردی مشخصی را برای بهبود عملکرد کارکنان فراهم می آورد، ب) الزامات کارآموزی کارمند را معین میکند ج) زمینه توسعه کارکنان را فراهم و تسهیل می کند، د) بین نتیجه گیری پرسنلی و عملکرد ارتباط نزدیکی برقرار مینماید و ه) انگیزش و بهره وری کارکنان را افزایش می دهد