توجه به گردشگری الکترونیک وتوسعه گردشگری روستایی درایران

گردشگری روستایی بالاخص گردشگری طبیعی روستایی که به نام اکوتوریسم روستایی تسمیه یافته است ازمهمترین رویکردهای اقتصادگردشگری درراستای بهره وری بهینه و پایدار ازمنابع طبیعی و زیست بوم روستیای بشمار می رود که ازجنبه های فرهنگی و اجتماعی اقتصادی و معیشتی و رشد وپیشرفت رشد ناخالص ملی موردالتفات فزاینده ای قرارگرفته و دارد که دراین میان پاسداشت و نگهداشت محیط زیست ومنابع طبیعی ازمهمترین محورها ومولفه های گسترش آن بشمار میرود درواقع میتوان گفت که درراستای اصلاح الگوی مصرف درحوزه منابع کشور که ازمتن بیانات رهبر یدرسال الگوی مصرف استیفاد میگردد میتوان منابع طبیعی و جاذبه های گردشگری شرایط فعلی ایران را گنجینه و منابعی دانست که باید راهکارهایی درراستای روشهای استفاده بهینه گسترش توجه گردشگران داخلی و خارجی به منابع و جاذبه های روستایی و روشهایمیدریت موثر وکارامد این صنعت برداشته شود که باتوجه به گسترش فناوری اطلاعات وارتباطات لازم است تاازاین فناوری درتوسعه ومدیریت گردشگری روستایی بهره برد براین اساس دراین مقاله درروش تحقیق تطبیقی وتوصیفی با رجوع به نمونه های موردی درحال انجام و انجام شده ملی و بین المللی به ارایه یک مدل برای توسعه گردشگری الکترونیک پرداخته میشود نتایج ویافته های پژوهش حاضربرارایه مدلی درتوسعه گردشگری الکترونیک روستایی براساس چرخه دمینگ درمحورهای طراحی وبرنامه ریزی اجرا بازرسی و کنترل اقدام اصلاحی اشاره دارد که میتواند درشرایط معاصر ایران درتوسعه گردشگری روستایی درراستای اصلاح الگوی مصرف درصنعت گردشگری روستایی درحوزه بکارگیری بهینه و کارامد منابع و جاذبه های موجود مناطق روستایی حال حاضر ایران اشاره دارد

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، گردشگری مجازی ، توسعه پایدار