تاثیر طرحواره درمانی درکاهش طرحواره های ناسازگار اولیه بیماران اچ آی وی/ایدز با سابقه رفتارهای پرخطر جنسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی درکاهش طرحواره های ناسازگار اولیه بیماران اج آی وی/ایدز با سابقه رفتارهای پرخطر جنسی انجام شد.روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترلبود. . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا اچ آی وی مثبت شناخته شده ازطریق رفتار پر خطر جنسی بودندکه 20 نفر انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه فرم کوتاه طرحواره یانگ) 1998 ) بود. برنامه مداخلات آموزشی گروهی طرحواره محور در 10 جلسه هفتگی برروی گروه آزمایشی اجرا شد. شرکت کنندگان هردو گروهقبل و بعد از اجرای برنامه مداخله ای ، پرسشنامه فرم کوتاه طرحواره یانگ را تکمیل کردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که روش طرحواره درمانی در کاهش طرحواره ناسازگار اولیه بیماران اج آی وی/ایدز با سابقه رفتارهای پرخطر جنسی موثر است و تفاوت میانگین دو گروه آزمایش و کنترل رفتارهای پرخطر جنسی در سطح 05 / 0 معنی دار بوده و این نشان می دهد که بین دو گروه در این مؤلفه ها تفاوت معنی دار وجود دارد. با توجه به این نتایج می توان گفت که بهبود طرح واره باعث ایجاد تغییرات رفتاری خواهد شد بطوری که بیماران یاد می گیرند سبک های مقابله ای سازگار را جانشین سبک های مقابله ای ناسازگار کنند

کلیدواژه ها:

اثربخشی طرحواره درمانی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، اچ آی وی ، ایدز