رابطه سبک های یادگیری با خودپنداره تحصیلی دانشجویان ورودی 1393 دانشگاه ولی عصر (عج) شهر رفسنجان

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه سبک های یادگیری با خودپنداره تحصیلی در دانشجویان ورودی 1393 دانشگاه ولی عصر (عج)شهر رفسنجان می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان ورودی 1393 دانشگاه ولی عصر (عج) به تعداد 892 نفر می باشد. با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 269 نفر به دست آمد. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی، به نسبت تعداد دانشجویان از هر دانشکده، نمونه ای انتخاب شد و پرسشنامه های سبک های یادگیری کلب و خودپنداره تحصیلی لیو و وانگ ) 2005 (، توسط دانشجویان منتخب تکمیل شدند. و اطلاعات کسب شده یا استفاده از نرم افزار spss 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که دانشجویان به ترتیب سبک های یادگیری واگرا، انطباق یابنده، جذب کننده و همگرا را بیشتر ترجیح می دهند و این گروهاز دانشجویان دارای خودپنداره تحصیلی بالاتر متوسط بودند. با استفاده از آزمون کروسکال- والیس خودپنداره تحصیلی دانشجویان بر حسب سبک های یادگیری آنها مورد بررسی قرار گرفت که نتایج حاکی از آن بود که خود پنداره تحصیلی دانشجویان دارای سبک های یادگیری مختلف تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارد. به این معنی که دانشجویان دارای هر کدام از سبک های یادگیری از خودپنداره ی تحصیلیخاصی برخوردار نمی باشند. همچنین با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون رابطه بین شیوه های یادگیری تجربه عینی، مشاهده تأملی، مفهوم سازی انتزاعی و آزمایشگری فعال با خودپنداره تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان داد بین شیوه های یادگیری تجربه عینی و آزمایشگری فعال با خودپنداره تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد و بین شیوه های یادگیری مفهوم سازی انتزاعی و مشاهده تأملی با خودپنداره تحصیلی رابطه معنادار اما ضعیف وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، خودپنداره تحصیلی ، دانشجویان جدیدالورود