بررسی رابطه خودشفقت ورزی و جهت گیری اهداف پیشرفت بااسترس ادراک شده تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه دومشهرستان بوکان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودشفقت ورزی و جهت گیری اهداف پیشرفت با استرس ادراک شده تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان بوکان انجام پذیرفته است. پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهرستان بوکان در سال تحصیلی 95-94 است. با استفاده از روش نمونهگیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 285 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه های استاندارد خودشفقتی نف، سنجش هدفهای پیشرفتالیوت و مک گریگور و پرسشنامه استرس تحصیلی زاژاکووا، لنچ و اسپن شاد، استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از شاخصهای آمار توصیفی چون میانگین، میانه، انحراف استاندارد و ... و در بخش استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره و چندمتغیره شد. نتایج نشان داد که؛ بین خودشفقتورزی با استرس ادراک شده تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و تقریبا 22 درصد از تغییرات استرس ادراک شده تحصیلی از روی خودشفقت ورزی تبیین میشود. همچنین نتایج نشان داد که؛ بین جهت - گیری اهداف پیشرفت با استرس ادراک شده تحصیلی نیز رابطه منفی و معناداری وجود دارد و حدودا 18 درصد از تغییرات استرس ادراک شده تحصیلی از روی جهتگیری اهداف پیشرفت قابل تبیین میباشد.

کلیدواژه ها:

خودشفقت ورزی ، جهت گیری اهداف پیشرفت و استرس ادراک شده تحصیلی