بررسی رابطه بین بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی و رضایت شغلی کارکنان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی و رضایت شغلی کارکنان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه پیام نور استان اصفهان در سال 1397 و حجم نمونه شامل 60 نفر کارکنان دانشگاه پیام نور استان اصفهان ( 30 نفر زن و 30 نفر مرد) بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه 18 سوالی بهزیستی روانشناختی کارول ریف ( 1989 ). و پرسشنامه 20 سوالی سازگاری اجتماعی سینهاوسینگ ( 1993 ) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی آزمون t مستقل، آزمون کولموگوروف-اسمیرنوف، و تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری بین میزان بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی و رضایت شغلی کارکنان دانشگاه پیام نور استان اصفهان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، سازگاری اجتماعی ، رضایت شغلی ، دانشگاه پیام نور استان اصفهان