مکان یابی و بهینه سازی مراکز ستاد مبارزه با بحران با استفاده از حداقل کردن مسافت (مطالعه موردی شهر تهران)

کمک رسانی به بازماندگان و مصدومان حوادث غیرمترقبه و همچنین بحران های پیش بینی نشده و نیز تامین نیازهای اولیه آن ها از جمله دغدغه های مسئولین کشورهای توسعه یافته و همچنین در حال رشد است. به این منظور مراکزی در مناطق مختلف برای مبارزه با بحران ساخته می شوند. تعداد این مراکز ، محل قرارگیری آن ها، امکانات آن ها و ... از جمله فاکتورهای مهم تصمیم گیری هستند. در این مقاله سعی می کنیم با بهینه سازی مسافت بین مراکز جمعیتی و مبارزه با بحران و همچنین زمانمورد نیاز برای دسترسی به آن ها، راهکاری برای حل این مسئله ارائه کنیم. در ابتدا و در مدل اولیه، با فرض های ساده کننده مسئله را حل می کنیم، در مدل دوم فرض ساده کننده ی نامحدود بودن ظرفیت مراکز را حذف و در مدل سوم، افزایش یا کاهش تعداد این مراکز را با توجه به بودجه تخصیص داده شده بررسی کرده و همچنین به تحلیل ریسک آن می پردازیم. بدین ترتیب به سوالاتی که ممکن است در تصمیم گیری های بعدی بوجود بیایند پاسخ می دهیم.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت شهری ، بهینه سازی ، مکان یابی ، تحلیل ریسک