ارائه مدلی جهت تخصیص ناوگان به شبکه حمل و نقل سریع السیر

در این مقاله تاثیر استفاده از اتوبوسهای فوق العاده بر بهبود ازدحام مسافر در سیستم اتوبوسرانی سریع السیر مورد بررسی قرار می گیرد.بدین منظور یک بار تخصیص ناوگان فقط با استفاده از سرویس های سریع السیر و بار دیگر با استفاده از هر دو نوع سرویس سریع السیر و فوق العاده صورت گرفته و برای هرکدام یک مدل ریاضی و یک الگوریتم حل ارائه می شود.در پایان به منظور بررسی نتایج حاصل از این دو مدل شبکه BRT تهران انتخاب و نتایج حاصل از اجرای مدل ها با هم مقایسه شده اند.نتایج کلی حاصل از اجرای مدلها بدین صورت بوده اند.با بکارگیری سرویس های فوق العاده و اجرای سرویس دهی بوسیله هر دو نوع اتوبوسهای سریع السیر و فوق العاده در کنار یکدیگر مقدار بهینه ضریب بار در اندازه ناوگان ثابتی برابر با 150 اتوبوس از 72/9 درصد به 57/1 درصد کاهش یافته است.21/6 درصد کاهش سطح سرویس بهره برداری مسافران درون اتوبوس نیز از سطح سرویس D به سطح سرویس C بهبود یافته است.زمان سفر مسافران تا حد بیشتری کاهش یافته و از استهلاک وسایل حمل و نقل BRT به میزان بیشتر کاسته می شود

کلیدواژه ها:

اتوبوس فوق العاده ، اتوبوس سریع السیر ، تخصیص ناوگان ، شبکهBRT