بررسی عوامل مؤثر بر میزان استفاده حمل و نقل عمومی خانوارهای شهری استان تهران

این مطالعه با به کارگیری مدل توبیت، به تعیین و بررسی عوامل مؤثر بر میزان استفاده از حمل و نقل عمومی در سه بخشدر مناطق شهری شهر تهران پرداخته است. در این تحقیق ابتدا عوامل مؤثر بر میزان استفاده از اتوبوس و مینی بوس مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که میزان استفاده از اتوبوس و مینی بوس با درآمد، تعداد اعضای خانواده، تعداد اعضای در حال تحصیل، تعداد افراد ذکورخانواده رابطه معنادار و منفی دارد. اما این رابطه برای متغیر تعداد افراد شاغل خانواده معنادار و مثبت است. و سپسبه بررسی عوامل مؤثر بر میزان استفاده از تاکسی و آژانسپرداخته است، که نتایج حاکی از آن است که بین درآمد، تعداد اعضای در حال تحصیل و تعداد اعضای شاغل خانواده، سطح تحصیلات سرپرست خانواده درسطح دوم و سوم تحصیلات با میزان استفاده از تاکسی و آژانسرابطه معنادار و مثبت وجود دارد، همچنین رابطه بین سن سرپرست خانواده با میزان استفاده از تاکسی و آژانس تنها در دهه پنجم زندگی معنادار و مثبت است. و بین تعداد اعضای خانواده، تعداد افراد ذکور خانواده، رابطه معناداروجود ندارد. در ادامه با بررسی عوامل مؤثر بر میزان استفاده از مترو با استفاده از مدل توبیت نشان می دهد که بین درآمد، تعداد اعضای خانواده، تعداد اعضای در حال تحصیل، سطح تحصیلات سرپرست خانواده با میزان استفاده از مترو رابطه معنادار و مثبت وجود دارد اما این رابطه برای متغیر تعداد اعضای ذکور خانواده معنادار و منفی است و همچنین رابطه بین سن سرپرست خانواده با میزان استفاده از مترو تنها در دهه پنجم زندگی معنادار و مثبت است. اما بین تعداد اعضای شاغل خانواده با میزان استفاده از مترو رابطه معنادار وجود ندارد

کلیدواژه ها:

خانوار ، مخارج حمل و نقل و توبیت