ارائه متدولوژی مدیریتو بکارگیری روشهای آرامسازی در معابر شهری

گسترششهرها و افزایشتعداد سفرهای درون شهری باعث بالا رفتن میزان تردد عابرین پیاده در سطح شهر ها گردیده است، بطوریکه عابرین پیاده بیشترین سهم را در ترددهای شهری تشکیل داده اند، ولیبااین حال کمتر مورد توجه مسئولین و سیاستگذاران شهری قرار گرفته اند. به عبارت دیگر در بینش تصمیم گیران شهری، تاکنون فضای خیابان عمدتاً به سواره رو و پارکینگ اختصاصیافته است. به هر رویهدف از انجام این مطالعه ارائه سیاستها و راهکارهای اجرایی در زمینه آرام سازی ترافیکی معابر و افزایش ایمنی عابرین پیاده می باشد. در روشهای مربوط به آرام سازی با ایجاد تغییرات و تمهیداتی فیزیکی و یا غیر فیزیکی(استفاده از علائمدیداری و شنیداری) در سطح معابر، شرایط برای آسایشوایمنی بیشتر عابرین پیاده فراهم میگردد. ذکر این نکته نیز ضروری است که همگام با افزایشایمنی عابرین پیاده، رانندگان وسایل نقلیه نیز با شرایطایمن تری به حرکت خود ادامه خواهند داد. در این مقاله با بررسی مشکلات موجود در زمینه آرام سازی و همچنین اخذ نظرات مهندسین ترافیکدر مناطق مختلف شهرداری، مشکلات و نواقصموجود در زمینه ایمنی معابر، شناسایی شده و بمنظور حل این مشکلات راهکارهای آرام سازی متناسب با شرایط فیزیکی و ترافیکی معابر در دو سطح پیشنهاد گردیده است

کلیدواژه ها:

آرامسازی ، روشهای ایمن سازی ترافیک ، اصلاح هندسی معابر