ارزیابیاثرات زیستمحیطی تسهیلاتجدید حمل و نقل در گستره های نابسامان شهری با روش وزن ترکیبی (مطالعه موردی: بزرگراه شوش، منطقه 15 شهر تهران

احداث معابر جدید در گستره های نابسامان شهری که در فرآیندی بی برنامه شکل گرفته اند، بایددارای کمترین آثار سوء زیست محیطی باشد. در حالیکه به علت ماهیت پیچیده محیط زیست، تعامل بین اثرات زیست محیطی و حمل و نقل عمدتا نادیده گرفته می شود. هدف از این پژوهش، ارزیابی اثراتزیست محیطی طرح های حمل و نقل با رویکردی دوگانه به عنوان ابزار تصمیم گیری انتخاب گزینه ها وابزار برنامه ریزی برای کاهش اثرات ناسازگار زیستی است. بنابراین تلاش شده تا با در نظر گرفتن اهمیت بستر مکانی معبر براساس ویژگی های محیط شهری، تعیین دامنه اثرات، مدت زمان ماندگاری اثرات وتعیین شدت اثرات پروژه بر مولفه های محیط زیست شامل محیط فیزیکی- شیمیایی، محیط اقتصادی- اجتماعی، محیط فرهنگی و محیط بیولوژیکی یک مدل ارزیابی جامع ارائه شود. بزرگراه پیشنهادی شوشدر منطقه 15 شهر تهران با استفاده از این مدل ارزیابی گردیده است. نتایج حاکی از آن است که مدل وزن ترکیبی، با توجه به سادگی، انعطاف پذیری، به کارگیری معیارهای کمی و کیفی، کاربرد تلفیقی عواملمکانی و زمانی طرح های حمل و نقل در ارتباط با معیارهای کالبدی، زیستی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می تواند به عنوان ابزار تصمیم گیری و برنامه ریزی احداث تسهیلات جدید حمل و نقل در راستای دستیابی به اهداف توسعه پایدار به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، وزن ترکیبی ، اثرات زیست محیطی ، گستره های نابسامان شهری ، حمل و نقل