ارائه مدلی جهت سنجش کیفیت خدمات اتوبوسرانی درون شهری شیراز از دید مسافران

افزایش سریع وسائل نقلیه موتوری وبالارفتن نرخ مالکیت خودرو درکلانشهرهای کشورمان، مشکلات عدیدهای همچون تراکم ترافیکی وعواقب ناشی از آن همانند افزایش میزان آلودگی هوا را به دنبال داشتهاست. تجربه نشان می دهد گرایشعمومی به حمل و نقل عمومی، با افزایشسطح درآمدی و دسترسی به وسیله نقلیه شخصی کاهش مییابد. یکی از راهکارهای تشویق اقشار متوسط و برخوردار اجتماعی به استفاده بیشتراز خدمات حمل و نقل عمومی، ارتقاء جذابیت آن بر اساسسلیقه و خواست استفاده کنندگان است و بر همین اساس، تامین رضایت مسافرین از معیارهای تعیین کننده موفقیت سیستم های حمل و نقل عمومی است. اینمقاله با هدف بررسی رضایت مسافران از خدمات حمل و نقل اتوبوسرانی درون شهری در سطح کلانشهر شیراز ارائه شده و تلاش می کند تا به شناسائی عوامل مؤثر بر رضایتمندی مسافرین بپردازد. دادههای اولیه برای این منظور، ازطریق تکمیل پرسشنامه ( n=584 جمعآوری شده و مورد تجزیه و تحلیل توصیفی و تحلیلی قرار گرفته اند. بابهره گیری از تحلیل همبستگی، مدل رگرسیون رتبهای و آزمون خطوط موازی مشخص گردید که عواملی همچون سطح تحصیلات، مالکیت و میزان استفاده ازخودرو، سر فاصله زمانی عبور اتوبوس و همچنین فراوانی استفاده از اتوبوس مهمترین عوامل تأثیر گذار بر میزان رضایت استفاده کنندگان می باشند. بررسی نتایج همچنین نشان داد که فراوانی استفاده از اتوبوستوسط یکمسافر لزوما به مفهوم رضایتمندی از خدماتارائه شده نمی باشد.

کلیدواژه ها:

اتوبوس ، رضایت مسافر ، مدل رگرسیون رتبهای ، ارزیابی ، شیراز