فضاهای پیاده محور و راهبردهای کاهش آلاینده های شهری

رشد جمعیت شهری وتوسعه روز افزون شهرها باعث ایجاد مشکلات عدیده ای در سطح شهر ها شده است. برنامه ریزی علمی و هوشمندانه جهت طراحی ، بهره برداری و مدیریت تسهیلات برای جابه جایی ایمن،کارا و سازگار با محیط زیست برای شهروندان، میتواند این مشکلات را تعدیل نماید با بررسی تاریخ شهرسازی ایران می توان دریافت که شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده و پیاده روی به عنوان اصلیترین الگوی جابجایی مردم در داخل کانون های زیستی به دلیل کم هزینه بودن یا در دسترس بودن آسان برای کلیه اقشار جامعه به شمار می رفت. هدف از این تحقیق ارائه راهکارهای استفاده از فضاهای پیاده محور در راستای کاهش آلاینده ها در بحث مدیریت شهرهاست. روش تحقیق این مقاله مبتنی بر روش تحلیلی توصیفی بوده و اطلاعات مورد نیاز آن با استفاده از روش کتابخانهای جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد که مدیریت شهری با رویکرد به احداث گذرهای ویژه عابر پیاده در صورت انجام مکان یابی صحیح و ایجاد تسهیلات لازم برای عابرین پیاده می تواند به عنوان راه حلی جهت تشویق پیاده روی، کاهش مصرف سوخت ، حذف آلاینده ها، بالا بردن ایمنی، رفاه اجتماعی و افزایش رونق اقتصادی کاربرد داشته باشند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، پیاده راهها ، کاهش آلاینده ها ، رفاه اجتماعی ، رونق اقتصادی