مسیریابی بهینه سیستمهای اتوبوس رانی داخل شهری با استفاده از الگوریتم ژنتیک

طراحی شبکه خطوط اتوبوس رانی بر روی زمان بندی اتوبوسها و بکارگیری پرسنل آنها تأثیر زیادی دارد. همچنین پس از طراحی و ایجاد شبکه، بدلیل انعطاف ناپذیر بودن در تغییر به ندرت می توان اقدامات اصلاحی انجام داد، بنابراین طراحی شبکه خطوط اتوبوس رانی به دو مرحله تقسیم شد. یکی بحث ایجاد مسیر بین ایستگاه ها و دیگری اختصاص دستگاه اتوبوس با زمانبندی مناسب به آن است. در این جا بحث ایجاد مسیر برای اتوبوس ها بیان شده است. در این مقاله به بیان مدل های مختلف طراحی شبکه های اتوبوس رانی پیشین پرداخته شده است. همچنین با بررسی مدل ها و تحلیل و ارزیابی آن ها، مدلی برای بهبود سیستم اتوبوسرانی ارائه شده که مدل مذکور با تابع هدف و همچنین محدودیتهای مسئله بیان شده است و در نهایت این مسئله با الگوریتم ژنتیک پیاده سازی شده و مسئله با یک مثال فرضی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان دهنده بهبود عملکرد مسئله در مقایسه با مدل های پیشین است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، سیستم اتوبوس رانی ، مسئله فروشنده دوره گرد