بررسی روند استاندارد مطالعه، تحلیل و اصلاح نقاط حادثه خیز مطالعه موردی انتهای شرقی بزرگراه ارتش

حوادث ناشی از رانندگی هر ساله جان تعداد بسیار زیادی از افراد جهان را می گیرد. از نظر تعداد متاسفانه ایران با بیش از 25/000 کشته در چند سال اخیر بالاترین رتبه را از نقطه نظر قربانیان سالانه حوادث رانندگی به خود اختصاصداده است. ترافیک را می توان در قالب یک سیستم دارای اجزاء گوناگون که غالبا به صورت سه جزء انسان، وسیله نقلیه و محیط (مسیر) مطرح است تعریف نمود. همچنین یک تصادف را می توان در واقع تقابل شدید میان اجزاء این سیستم و در واقع یک نقص در این سیستم دانست. در این تعریف، سهم مشارکت این اجزاء در یک رخداد منجر به تقابل یا تصادف، در بیشترین سهم مربوط به عامل راننده و در کمترین سهم مربوط به عامل وسیله نقلیه می باشد. با این وجود در این میان سهم محیط سیستم ترافیکی یا همان جاده ها در حدود 34 درصد بوده و اهمیت توجه به عامل راه را در مطالعات اصلاح نقاط پر تصادف آشکار می سازد. در این مطالعات ابتدا با مروری بر تعاریف کمی و کیفی نقاط حادثه خیز در کشورهای مختلف به بررسی روشهای شناخت و طبقه بندی نقاط حادثه خیز پرداخته و پس از آن اقدام به انجام مطالعه موردی نقطه مورد نظر از شناخت محدوده مطالعاتی از نظر کاربری های حاشیه ای و شبکه ترافیکی و ارزیابی نقاط ضعف منجر به حادثه خیزی اقدام به تحلیل و اولویت بندی این نواقص نموده و در نهایت سه گزینه کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برای اصلاح این نقطه ارائه شده است. همچنین با توجه به خروجی های مورد نظر از این مطالعات و نیز با توجه به طبقه بندی ها و نحوه استفاده از مشاورین ترافیکی در شهرداری تهران و نیز نواقص و کمبودهای مشاهده شده در روند این مطالعه موردی، اقدام به ارائه یک فلوچارت پیشنهادی جهت انجام مطالعات مشابه جهت ساماندهی نقاط حادثه خیز شده است. همچنین با توجه به اصول معماری شهری و نیز با توجه به ضوابط و استانداردهای بین المللی ترافیکی و ایمنی در معابر درون شهری در پایان این مطالعات اقدام به ارائه چک لیست پیشنهادی ارزیابی اولیه ایمنی در معابر و تقاطعهای درون شهری شده است.