بازبینی شبکه اتوبوسرانی شهری با توجه به تغییرات شبکه و کابری‌ زمین (مطالعه موردی؛ منطقه 19 شهرداری تهران)

حمل و نقل عمومی یکی از نیازهای اساسی جوامع شهری امروزی است که ایجاد وتوسعه زیرساخت‌های آن زیربنای توسعه یافتگی هر شهری است. تهران هم از این قاعده مستثنی نیست و طی سالهای اخیر پیشرفت‌های قابل توجهیه در این زمینه داشته است. توسعه خطوط و ایستگاه‌های مترو مطابق برنامه‌‌های طرح جامع، توسعه خطوط اتوبوسرانی عادی، ویژه و تندرو، ساماندهی و ایجاد مسیرهای تاکسی و مسافر از جمله این موارد بوده است. مطالعه و به روزرسانی مسیرهای اتوبوس شامل خطوط و جانمایی ایستگاه‌ها با توجه به توسعه شهر یکی از مواردی است که موجب افزایش بهره‌وری سیستم اتوبوس و نزدیک شدن شبکه به نقطه بهینه خواهد شد. از طرفی به دلیل رویکردهای اجتماعی و رفتار کاربران، متولیان اتوبوسرانی سعی دارند تا حد ممکن از تغییر و یا حذف مسیر و ایستگاه‌های اتوبوس خودداری نمایند. این دورویکرد، چالشی جدی در تغییرات شبکه اتوبوس به وجود می‌آورد که این مقاله سعی در حل آن دارد. در این پژوهش مطالعات و استانداردهای بازنگری، مسیریابی و جانمایی ایستگاه‌‌های اتوبوس در نواحی شهری شناسایی شده و براین اساس، روشی کاربردی برای بازنگری شبکه اتوبوس ارائه شده است. در نهایت متدولوژی ارائه شده برای اصلاح مسیریابی وجانمایی ایستگا‌ه‌های اتوبوس در سطح منطقه 19 شهرداری تهران پیاده‌سازی و نتایج ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شبکه اتوبوسرانی ، مکانیابی ایستگاه اتوبوس ، پوشش شبکه ، مسیریابی خطوط