بازمکان یابی ایستگاه های دوچرخه برای افزایش سطح دسترسی و کیفیت حمل ونقل غیرموتوری با استفاده از GIS وارائه راه کارهای تشویقی (نمونه موردی: منطقه 8 تهران)

امروزه حمل و نقل موتوری بخش عمده ای از زندگی در شهرها را تشکیل می دهد درصورتی که بهدلیل کم توجهی مسئولین ،حمل ونقل غیرموتوری درصد ناچیزی را به خود اختصاص داده است .دردهه های اخیر سیستمی با عنوان دوچرخه اشتراکی جایگاهی را برای ورود دوچرخه به سیستم حملونقل بازکرده که از مهمترین ویژگی های آن کاهش آلودگی و هزینه های حمل ونقل موتوری است .پژوهش حاضر نیز با هدف کاهش مشکلات حمل ونقل موتوری و دستیابی به شبکه ارتباطی منسجم وپویا و افزایش سطح دسترسی شهروندان به ایستگاه های دوچرخه، دنبال میشود و در نهایت ایستگاههای دوچرخه منطقه هشت تهران بااستفاده از نرم افزار GIS و با رعایت معیار های جمع آوری شده، مکان یابی میشوند. این منطقه در حال حاضر داری 42 ایستگاه است که بااعمال معیارها و ارزیابیشاخص ها در هر ایستگاه ،به 46 ایستگاه افزایش می یابد . ایستگاه های قبلی و 4 ایستگاهپیشنهادی،مجددا بر روی نقشه منطقه، جانمایی میگردند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی –تحلیلی بوده است و جمع آوری اطلاعات نیز به روش اسنادی و میدانی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل غیرموتوری ، دوچرخه اشتراکی ، ایستگاه دوچرخه ، GIS ، مکان یابی