اصلاح مدل حمل ونقل کلان نگر شهر تهران ساخت مدل تفکیک سفر با قابلیت برآورد تقاضای شیوه ی پیاده روی

استفاده از شیوه های سفر غیرموتوری (عابر پیاده و دوچرخه) از یک سو موجب کاهش استفاده از خودروی شخصی و از سوی دیگر موجب افزایش تحرک و سلامت شهروندان می شود. با این وجود، در مدل های انتخاب شیوه سفریکه تاکنون برای شهر تهران پرداخت شده اند، از برآورد تقاضای شیوه ی سفر پیاده روی صرف نظر شده است. در پژوهش حاضر، با استفاده از 190 داده مبدأ-مقصد مربوط به سفرهای شغلی اوج صبح (ساعات 7 تا 9) ساکنینشهر تهران، مدل های تفکیک سفر این شهر به گونه ای بازسازی می شوند که امکان برآورد تقاضای سفر پیاده را نیز داشته باشند. مدل های جدید از نوع لوجیت چندگانه شامل گزینه عابر پیاده است که در آن، مطلوبیت گزینه عابرپیاده به جذر فاصله پیاده روی بین مبدأ -مقصد مورد نظر بستگی دارد. جهت تعیین زمان سفرهای شیوه های مختلف سفر، از خروجی های نرم افزارEMME2استفاده می شود. این نرم افزار، تخصیص وسایل حمل ونقل همگانی را بااستفاده از الگوریتم استراتژی بهینه انجام می دهد. مسیرهایی که این الگوریتم برای تخصیص سفر حمل ونقلهمگانی بدست می دهد ممکن است به گونه ای باشد که در آن ها زمان سفر داخل وسایل همگانی صفر باشد؛ به بیان دیگر، تمام سفر صرفاً با استفاده از شیوه های دسترسی به حمل ونقل همگانی (شیوه های پیاده و تاکسی گردشی)انجام شود. در چنین شرایطی، از طریق مجموعه گزینه های متغیر، گزینه های همگانی از مجموعه انتخاب حذف می شود. ضمناً، با استفاده از روش نمونه برداری انتخاب مبنا، سهم هر یک از شیوه های سفر با توجه به سهم های برآورد شده برای مدل شهر تهران در سال 93 ، اصلاح می شود

کلیدواژه ها:

تفکیک شیوه سفر ، برآورد تقاضای عابر پیاده ، مدل انتخاب گسسته ، شیوه های دسترسی به حمل ونقل همگانی