بررسی امکان سنجی پیاده راه سازی مرکز تاریخی شهرنمونه مورد مطالعه: حصار ناصری تهران

بافت تاریخی تهران به عنوان هسته هویت بخش شهر در سالهای اخیر دچار افول کیفیت محیطی شده است که نیازبه احیا و بازگردادن حیات شهری را ضرورت بخشیده است. این مساله در مراکز تاریخی شهر ها ب ه طور عام و درتهران به طور خاص دیده می شود. تخریب ها در این محیط ها اکثرا به منظور حضور این عنصری به نام ماشین در گذرها می باشد در این پژوهش سعی شده است هسته تاریخی تهران برای پاسخ به این سوال اساسی آیا پیادهمداری پایداری بافت را تحت تاثیر قرار می دهد و چه مسیرهایی از هسته تاریخی تهران امکان تبدیل به پیاده راه را دارند بررسی شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر پیاده مداری محور ها به عنوان راهکاری جهت حیات بخشی بهاین بافت امکان سنجی شود. به این منظور ابتدا با استفاده از برداشت های میدانی در حصار صفوی تهران محور هاانتخاب شده است و با استفاده از اسناد کتابخانه ای به توصیف و تحلیل این موضوع بر اساس معیارهایی پرداخته شده است . سپس با استفاده از نرم افزارEMME و HCS امکان سنجی محور ها انجام شده است. نتایج حاصل از مدل سازی در مرحله اول پس از تعیین امتیازات هریک از معابر با توجه به شاخص های کیفی تعیین شده است ودر مرحله دوم، با ارائه وزن های گوناگون به معیارها، سناریوهای سه گانه تعیین شده اند. محصول نهایی پروژه، نقشه ای است که در آن پیاده راه ها، معابری که در آنها غلبه حرکت با عابر پیاده است، پیاده روهایی که نیازمند تجهیز هستند و شبکه پیاده راهی پیشنهادی مشخص شده است

کلیدواژه ها:

مرکز تاریخی شهر ، پیاده راه ، طراحی شهری پیاده محور ، فضای عمومی شهری ، گردشگری شهری