سنجش تاثیرگذاری احداث پل های شهری بر مطلوبیت فضایی از دیدگاه ساکنان محلات بلافصل، نمونه موردی: پل امام علی (ع) شهر قزوین

درعصرحاضر، باتوجه به افزایش جمعیت و استفاده روزافزون از وسایلنقلیه، لزوم ایجاد سازههایی همچون پلهای روگذرسواره در درون شهرها احساس می شود تا از این طریق بتوان عبورومرور را تسهیل کرد. این درحالی است که ایجاد چنین سازههایی بعضا به دلیل عدم برقراری ارتباط با محیط پیرامون، سبب بروز مشکلاتی مانند ایجاد فضاهای رهاشده در زیرپلهای سواره میشودکه در بسیاری از حالات بهدلیل عدم طراحی یا طراحی نامناسب فضایزیرپل ایجاد میشود. پل امام علی(ع) در شمال غرب شهرقزوین نیز ازجمله این پلهاست که در طراحی آن بیشتر به بعدبصری توجه شد ه و به سایر ابعادسازنده ی فضای شهری پرداخته نشده است. هدف این پژوهش شناسایی عواملی است که به عدم مطلوبیت فضایی فضاهای زیرپل منجر میشود. از آنجاکه ساکنین بلافصل این فضاها، عدم مطلوبیت فضایی را بیشتر درک میکنند، جامعهآماری این پژوهش را تشکیل میدهند.روش پژوهش، پیمایشی و تحلیلی است که جهت بررسی و تحلیل از پرسش نامه با حجمنمونه 160 نفر استفادهشدهاست. نتایج حاصله حاکی از آن است که در ساخت اغلب پل هایسواره، شاخصهای لازم برای ایجاد فضای مطلوب مانند: حضورپذیری، امنیت، امکان برقراری تعاملاتاجتماعی و سهولت دسترسی بهصورت پیاده درنظرگرفته نشده و همین امر سبب رهاشدن فضا و عدم استفاده از آن میباشد. بنابراین برای ایجاد فضایی کارا می بایست به شاخصهایی که سبب ارتقاء کیفیت و مطلوبیت فضا میشود، توجه خاص کرد.

کلیدواژه ها:

پل های روگذر سواره ، مطلوبیت فضایی ، پل امام علی(ع) ، قزوین