استفاده پیل های سوختی در قطارهای راه آهن جمهوری اسلامی ایران

حمل و نقل مسافر با استفاده از وسایل نقلیه ریلی اعم از واگنهای خود کشنده و واگنهای کشیده شونده، با توجه به نوع سرویس و لزوم تامین آسایش مسافران و نیز تامین غذای گرم و روشنایی و سیستمهای صوتی و تصویری مستلزم مصرف توان، غیر از توان کششی خواهد بود. در ایران، یکی از روش های مرسوم تامین توان استفاده از ژنراتور سر محور واگن می باشد که در اکثر قطارها مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر روشهای مرسوم امروزه روشهای نوینی جهت تامین توان مصرفی واگنها مورد استفاده قرار میگیرند که عمدتا مبتنی بر انرژیهای تجدید پذیر میباشند. استفاده از این روشها اغلب ملاحظات زیست محیطی و کاهش آلودگی هوا را نیز در بر دارد. یکی از تجهیزاتی که امروزه برای تامین توان مورد نیاز، بسیار مورد توجه قرار گرفتهاند و پیش بینی میشود جایگاه ویژهای در آیندهی انرژی جهان بازی کنند، پیلهای سوختی میباشند. پیلهای سوختی با راندمان بالا (بیش از (%50 و آلودگی در حد صفر گزینه بسیار مطلوبی برای تامین انرژی هستند. از دیگر مزایای استفاد از پیلهای سوختی میتوان به مدولار بودن آنها و آلودگی صوتی بسیار کم نیز اشاره نمود. در این تحقیق به بررسی توجیه فنی و اقتصادی استفاده از پیل های سوختی در قطارهای بین شهری جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است.