نقش نگرش در پیاده روی دانش آموزان دبیرستانی به مدرسه مطالعه موردی شهر کرمان

افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری در سفرهای تحصیلی، باعث ترافیک صبحگاهی و کم تحرکی دانش آموزان شده است. اگرچه پژوهشهایی با در نظر گرفتن متغیرهای اقتصادی و اجتماعی و محیطی درباره ی رفتار سفر دانش آموزان انجام شده است. اما پژوهشگران به اثر نگرش در انتخاب شیوه سفر توجه کمتری داشتند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نگرش نسبت به پیاده روی در کنار متغیرهای اقتصادی و اجتماعی، بر انتخاب شیوه سفرهای تحصیلی (به ویژه پیاده روی) دانش آموزان دبیرستانی است. جهت جمع آوری داده های اقتصادی و اجتماعی و اندازهگیری نگرش نسبت به پیاده روی، پرسشنامه ای کتبی تهیه و میان 656 دانش آموز در 7 دبیرستان (دولتی، غیردولتی، پسرانه و دخترانه) در دو ناحیه آموزش و پرورش شهر کرمان توزیع گردید. انتخاب نمونه موردی به صورت طبقه ای و تصادفی صورت گرفت و از مدل لوجیت چندگانه با مجموعه انتخابهای متفاوت برای بررسی اثر عوامل مختلف بر انتخاب شیوه سفرهای تحصیلی استفاده شد. به منظور کاهش متغیرهای نگرش نسبت به پیاده روی از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید. نتایج نشان میدهد نگرش در سفر تحصیلی اثرگذار است به طوری که کفایت و کارایی پیاده روی اثر مستقیم و عدم وجود الزامات پیادهروی اثر عکس بر احتمال پیاده روی دانش آموزان دبیرستانی دارد.

کلیدواژه ها:

انتخاب شیوه ی سفر تحصیلی ، دانش آموزان دبیرستانی ، مدل لوجیت ، نگرش ، تحلیل عاملی