ارایه یک مدل برنامه ریزی اقتصادی جهت توسعه سیستم حمل و نقل همگانی و کاهش آلودگی هوای کلانشهرها (مطالعه موردی: کلان شهر تهران)

با رشد روز افزون جمعیت در کلان شهرها، مدیریت حمل ونقل به عنوان یکی از دغدغه های مدیریت شهری مطرح شده است. افزایش چشمگیر تعداد وسایل نقلیه شخصی علاوه بر مشکلاتی نظیر آلودگی صوتی، تاخیرات طولانی و اتلاف زمان، سبب ایجاد معضل آلودگی هوا نیز می شود که سلامت شهروندان را به مخاطره می اندازد. در سالیان اخیر، توسعه سیستم های حمل ونقل همگانی به عنوان راهکار اصلی مواجه با این مشکلات شناخته شده و در بسیاری از موارد مزیت های اجرایی خود را نشان داده است. لیکن عموما به دلیل محدودیت های مالی در تامین منابع، اجرای این طرح ها محقق نگشته و یا با تاخیرات فراوانی همراه است. در این مقاله، یک مدل پویای برنامه ریزی اقتصادی ارایه شده است که با آنالیز تمامی طرح ها، منابع مالی، درآمدها و منافع حاصله، یک استراتژی مدون اقتصادی جهت تحقق طرح ها در یک بازه زمانی قابل قبول به دست خواهد داد. مدل ارایه شده ساختاری انعطاف پذیر داشته و قابلیت تحلیل فنی- اقتصادی را نیز به همراه دارد. به منظور ارزیابی مدل ارایه شده، برنامه توسعه سیستم های حمل ونقل همگانی شهر تهران با استفاده از روش پیشنهادی طرح ریزی شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که در صورت بکارگیری استراتژی بهینه و اجرای گام به گام آن، دستیابی به اهداف مدنظر امکان پذیر خواهد بود

کلیدواژه ها:

حمل ونقل پایدار ، مدل اقتصادی ، حمل ونقل همگانی ، مدیریت کلان شهرها ، آلودگی هوا