ارایه مدل اولویت بندی قطعات راه های برون شهری در استفاده از سیستم های حمل ونقل هوشمند با هدف ارتقای مدیریت ترافیک و سفر (مطالعه موردی: محور اصفهان-دلیجان)

سیستم های حمل و نقل هوشمند از جمله مهم ترین ابزارهایی هستند که امروزه بسیاری از کشورهای جهان سعی دارند با استفاده از آن به حمل ونقلی کارا، ایمن و پایدار دست یابند. با توجه به اینکه نصب و راه اندازی اجزاء مختلف سیستم های حمل ونقل هوشمند مستلزم صرف هزینه های بالا است و از سوی دیگر به دلیل محدودیت منابع موجود، اولویتبندی راه ها و تعیین محدوده مناسب جهت نصب این سیستم ها در شبکه راه ها ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف ساخت مدل اولویت بندی راه های برون شهری در به کارگیری سیستم های هوشمند حمل ونقل با هدف مدیریت ترافیک و سفر و ارایه نتایج آن به عنوان یک مطالعه موردی برای محور اصفهان - دلیجان انجام شده است. در این راستا پس از تعیین خدمات کاربر مرتبط با هدف و شاخص های مقایسه راه ها، وزن دهی به شاخص ها و خدمات کاربر با بهره گیری از نظرات کارشناسان مختلف و با روش های نمره دهی و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) صورت گرفته است. بر اساس موارد ذکر شده مدل اولویت بندی راه ها ارایه شده و در محور اصفهان - دلیجان به عنوان یک مطالعه موردی مورد تحلیل قرارگرفته است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که قطعات واقع در محدوده شاهین شهر مورچه خورت دارای اولویت بیشترین نسبت به قطعات دیگردراستفاده ازسیستم های هوشمند مدیریت ترافیک و سفرهستند

کلیدواژه ها:

سیستم های هوشمند حمل ونقل ، مدیریت ترافیک ، راه های برون شهری ، اولویت بندی