پویا سازی تاکسی های خطی بین ایستگاه مبدا و مقصد (مطالعه موردی شهر تهران خط تاکسیرانی دانشگاه علوم تحقیقات میدان صادقیه در بازه زمانی 11 : 30 الى 15)

با گسترش شهر نشینی و افزایش جمعیت، جابجایی های درون شهری بطور چشمگیری افزایش یافته. سهم 22 درصدی جابجایی مسافران توسط تاکسی ها در شهر تهران اهمیت آنها را نسبت به سایر وسایل حمل ونقل عمومی نمایان می کند. با وجود تفاوت الگوی جابجایی مسافران در ایران نسبت به سایر کشورها اقدام موثری جهت برنامه ریزی پویا برای این سیستم انجام نشده است. هدف این پژوهش بررسی الگوی حرکتی موجود، برنامه ریزی زمان بندی حرکت به منظور افزایش درآمد رانندگان و میزان اطمینان کاربران است. به این منظور در ابتدا خط تاکسی ایستگاه صادقیه - دانشگاه علوم و تحقیقات بعنوان مطالعه موردی انتخاب و برداشت اطلاعات حرکت تاکسی ها در روز دوشنبه اول خرداد سال 96 صورت گرفت. با بررسی اطلاعات به دست آمده از ایستگاه ها و بر اساس میزان تقاضای سفر، ساعات کاری ایستگاه به 3 بازه تقسیم شد. بدلیل جلوگیری از تاثیر ترافیک جهتی بر برنامه ریزی و نیز یکسان بودن تقاضای سفر در دو ایستگاه بازه 11 : 30 تا 15 : 00 برای برنامه ریزی انتخاب شد. با توجه به برنامه ریزی انجام شده برای این بازه زمانی با پوشش تقاضای سفر می توان در آمد رانندگان را بیش از 21 درصد افزایش و زمان انتظار مسافران را بطور متوسط در ایستگاه دانشگاه 14 ثانیه افزایش و در ایستگاه صادقیه 26 ثانیه کاهش داد.

کلیدواژه ها:

تاکسی های خطی ، برنامه ریزی حرکت تاکسی ها ، درآمدرانندگان تاکسی