ارزیابی تاثیر استفاده از تلفن همراه حین رانندگی توسط رانندگان وسایل نقلیه عمومی شهری بر روی رفتار استرس و نگرش به سرعت رانندگان

رفتار رانندگان عاملی تاثیرگذار در تصادفات رانندگی است. طبق آمار سازمان جهانی بهداشت، در ایران حدود 25000 نفر در سال جان خود را به علت تصادف از دست می۔ دهند. با توجه به افزایش بار ترافیکی به دلیل استفاده از خودروهای شخصی، همچنین محدودیت های ترافیکی برای تردد خودرو های شخصی در سطح شهرهای بزرگ، استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی در جهت کاهش بار ترافیکی ضروری است. از این رو بررسی رفتار رانندگان وسایل نقلیه عمومی شهری جهت افزایش ایمنی ترافیک بسیار با اهمیت است. در این پژوهش از 654 راننده حمل ونقل عمومی شهری شامل 330 راننده تاکسی و 324 راننده اتوبوس مصاحبه به عمل آمد. مصاحبه شوندگان به پرسشنامه نگرش رانندگان در زمینه گرایش به سرعتگیری و به پرسشنامه استرس رانندگان در زمینه های پرخاشگری، بی علاقگی به رانندگی، با احتیاطی و هیجان طلبی پاسخ دادند. همچنین پرسشنامه استفاده از تلفن همراه حین رانندگی توسط رانندگان تکمیل گردید. تحلیل عاملی تاییدی جهت تایید اعتبار پرسشنامه های استرس، نگرش و استفاده از تلفن همراه حین رانندگی برای رانندگان حمل ونقل عمومی شهری به کار گرفته شد. در انتها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری تاثیر استفاده از تلفن همراه حین رانندگی بر روی استرس و نگرش رانندگان وسایل نقلیه عمومی شهری بررسی شد. نتایج نشان داد بین استفاده از تلفن همراه حین رانندگی و متغیرهای پرخاشگری، هیجان طبIEL و گرایش به سرعتگیری ارتباط مستقیم و بین استفاده ازتلفن همراه حین رانندگی و متغیرهای بااحتیاطی و بی علاقگی به رانندگی ارتباط معکوس وجود دارد

کلیدواژه ها:

استفاده ازتلفن همراه حین رانندگ ، استرس رانندگان ، نگرش رانندگان ، معادلات ساختاری