بررسی مینی مالیسم در طراحی لباس مدرن ایرانی براساس فرم و رنگ های لباس های سنتی ایران

در قرن بیستم میلادی، پس از انقلاب اکتبر روسیه، هنرمندان ساختار گرا توانستند گرایشی مبتنی بر خلاصه نمایی و هندسه گرایی را شکل دهند که با اهمیت دادن به ادراک مخاطب در عرصه های مختلف هنر و معماری، دارای خلوص طراحی در استفاده از عناصر هنرهای تجسمی است. پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی و استناد به منابع معتبر کتابخانه ای، تصویری و الکترونیکی تهیه شده است، با هدف دستیابی به مشخصه های مینیمالیست در مد و لباس و کاربرد آن در طراحی لباس بانوان ایرانی براساس فرم و رنگ های سنتی این سرزمین بیانگر آن است که: سبک مینیمالیست در طراحی مد با پرهیز از تشخیص، به ضابطه درآوردن شکل ها، عم کاربرد تزیین، استفاده از روش های جدید تولید در موارد و الیاف، ارزش نهادن بر پارچه همچون ماده خام، استفاده کلیدی از حوزه بسیار محدود رنگ ها، خطوط منحنی و مستقیم و موضوعات توانست لباس های ساده و غیر پیچده را با بیشترین کارکرد و آسودگی و آزادی در کاربرد در تولید انبوه برای زنان روانه بازار نماید. از سوی دیگر کاربرد این مشخصه ها در پژوهش حاضر نشان دهنده قابلیت انطباق و انعطاف اصلی طرح، برش و رنگ لباس های سنتی بانوان ایرانی با سبک مینیمالیست است.

کلیدواژه ها:

مینی مالیسم ، لباس بانوان ، فرم و رنگ