بررسی نقش استرس فرزندپروری و کیفیت زندگی والدین کودکان بیش فعال-کمبودتوجه بر شدت نشانه های بالینی

مقدمه: اختلال بیشفعالی و کمبودتوجه (ADHD) یکی از شایعترین اختلالهای روانی کودکان دبستان و نوجوانان می-باشد. شدت این اختلال بر جنبه های زندگی خانوادگی، هیجانی و اجتماعی این کودکان تاثیر منفی میگذارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش استرس فرزندپروری و کیفیت زندگی والدین کودکان بیشفعالی-کمبودتوجه بر شدت نشانه های بالینی است.روشها: مطالعه حاضر، پژوهشی توصیفی-مقطعی شامل کودکان ADHD به همراه مادرشان که در نیمه ی دوم سال 1394 به درمانگاه روانپزشکی کارگرنژاد کاشان مراجعه کرده بودند، در نهایت اطلاعات 112 نفر از آنها تحلیل شد. ابزار اندازهگیری پرسشنامه های سواسون، نولان و پلهام (SNAP-IV) ، فرم کوتاه استرس والدینی (PSI-SF36) و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-26) بوده است. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تحلیل همبستگی نشان داد نشانه های بالینی کودکان با استرس فرزندپروری رابطه مثبت و معنیدار( t= 0.60 (,p<0.001 و با کیفیت زندگی رابطه منفی و معنیداری( (t= -29 ,p<0.001 دارد. آشفتگی والدین و ویژگی مشکل آفرین کودک میتوانند 43/8 درصد از پراکندگی نشانه های بالینی را پیشبینی کنند.نتیجه گیری: آشفتگی والدین و ویژگیهای مشکل آفرین کودکان توان تبیین بخشی از واریانس نشانه های بالینی کودکان ADHD را دارند.به این صورت که استرس فرزندپروری منجر به واکنشهای بد روانی و فیزولوژیکی ناشی از تلاش برای انطباق با خواسته های فرزندان و در نتیجه باعث بکارگیری تکنیکهای تنبیه کننده و فقر مدیریت رفتار کودکان و طیف وسعی از نتایج منفی از جمله افزایش رفتارهای برونی سازی و علایم ADHD در کودکان و تخریب کیفیت رابطه والد و فرزند میشود. استرس فرزندپروری مادر، در شدت علایم ADHD کودکان، که توسط مادر گزارش شده انعکاس مییابد. هنگامی که میزان استرس فرزندپروری مادر کم باشد، مادر شدت علایم بیش فعالی و مشکلات رفتاری کودکان را پایینتر درجهبندی میکنند.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی و کمبودتوجه ، استرس ، فرزندپروری ، کیفیت زندگی