مقایسه اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر کنترل خشم، استرس ادراک شده و کیفیت زندگی در دانشجویان مبتلا به میگرن
محل انتشار: دومین کنگره سراسری موج سوم درمان های رفتاری
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 562
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TWBT02_053
تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1398
چکیده مقاله:
مقدمه :نتایج مطالعات نشان داده که میگرن می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین مطالعات از رابطه دو سویه خشم و استرس با میگرن حکایت دارند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهیبر کنترل خشم، استرس ادراک شده و کیفیت زندگی در دانشجویان مبتلا به میگرن انجام شد.روش : مطالعه حاضر یک ک مطالعه نیمه تجربی است. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران مرکز بود که 44 نفر از آنها به صورت در دسترس انتخاب ودر دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند.شرکت کنندگان درهر دوگروه در شروع مطالعه و 8 هفته پس از آموزش ذهن آگاهی، مقیاس های استرس ادراک شده کوهن، SF-36 و خشم اشپیلبرگر را تکمیل کردند. گروهمداخله 8 جلسه آموزش ذهن آگاهی رادریافت کرد، گروه کنترل و فقط اطلاعات معمول پیرامون بیماری به آنها داده شد. داده های حاصل از بررسی 38 بیمار در دو گروه با نرم افزار SPSS-20 و با آزمون ANOVAتجزیه و تحلیل شدند.یافته ها :نتایج نشان داد که در گروه مداخله میانگین نمرات کنترل خشم، استرس ادراک شده و کیفیت زندگی پس از آموزش ذهن آگاهی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (p<0.001 ).نتیجه گیری : با توجه به اهمیت حالات خلقی و هیجانی در میگرن پیشنهاد می شود در کنار درمان های دارویی از مداخلات غیر دارویی از جمله ذهن آگاهی استفاده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اکرم عباسی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمود کهریزی
کارشناس روانشناسی ، گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
ثریا ابراهیمی
دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
رعنا زهتابی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
وحید حاجی علیانی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی دانشگاه تهران، تهران، ایران