تعین اثر بخشی درمانگری متمرکز بر شفقت بر کنشهای اجرایی و علایم مرضی در افسردگی اساسی
محل انتشار: دومین کنگره سراسری موج سوم درمان های رفتاری
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 483
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TWBT02_058
تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1398
چکیده مقاله:
مقدمه : افسردگی اساسی یک اختلال خلقی شایع و عود کننده است. در حوزه درمانهای روانشناختی که برای درمان این اختلال به کار میرود، تقریبا حدود نیمی از بیماران به درمان پاسخ میدهند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر درمان متمرکز بر شفقت بر علایم افسردگی است. همچنین از آن جا که بر اساس برخی یافته ها این اختلال با نارسایی در کنشهای اجرایی همراه است، تاثیر این درمان بر کنشهای اجرایی نیز مورد بررسی قرار گرفت.روش: این مطالعه از نوع تحقیقهای آزمایشی، پیش آزمون B پسآزمون با گروه گواه است. تعداد 22 نفر بیمار افسرده زن به روش نمونه گیری در دسترس از درمانگاه های روانپزشکی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایشی قرار گرفتند. گروه آزمایش در 8 جلسه درمان متمرکز بر شفقت شرکت کردند. شرکتکنندگان قبل و بعد از درمان آزمونهای ویسکانسین، استروپ و پرسشنامه افسردگی بک را انجام دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل آزمونها نشان داد که درمان متمرکز برشفقت، افسردگی را در گروه آزمایش کاهش (p< 0.01) و برخی از جنبه های کنشهای اجرایی (p< 0.05) را بهبود میبخشد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه درمان متمرکز بر شفقت میتواند درمان موثری برای اختلال افسردگی اساسی باشد. این درمان می تواند به کاهش علایم افسردگی و تا حدی به بهبود کنشهای اجرایی کمک کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نسرین عروجی
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب.
سیدرضا سیدطبایی
استادیار گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم.
کلثوم طیبی
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل.