شفقت به خود: مفهوم بندی، تحقیقات و مداخلات

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,516

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TWBT02_062

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: با ظهور موج سوم درمانهای شناختی-رفتاری که عمدتا0 مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش هستند، شفقت و شفقت به خود نیز مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. کریستین نف در سال 2003 به مفهوم بندی سازه شفقت به خود پرداخت و ابزارهایی نیز به منظور سنجش آن معرفی کرد.. هدف از این مقاله بررسی و معرفی شفقت به خود و مولفه های آن است. همچنین به ارتباط آن با آسیبشناسی روانی و بهزیستی، تمایز آن از عزت نفس، همچنین منشاء شفقت به خود و نقش آن در موقعیت های درمانی پرداخته میشود.روش: در این مطالعه مروری که در سال 2018 انجام شده است، از مقالات نمایهشده در پایگاه های اطلاعاتی، پابمد، ساینتس دایرکت، گوگلاسکالر و اسکوپوس استفاده شد. مجموعه مقالات بررسی شده شامل 56 مقاله بود که تحقیقات کیفی وکمی از سال 2003 تاکنون را به زبان انگلیسی دربرداشت.یافته ها: نتایج نشان میدهد شفقت به خود با اضطراب و افسردگی کمتر و بهزیستی روانشناختی بالاتر مرتبط است. شفقت به خود به هیجانهای مثبتی منجر میشود، اما آن مبتنی بر قضاوتها یا ارزیابی های مثبت در مورد خود نیست- شفقت به خود نوعی رابطه مثبت با خود است، بنابراین شفقت به خود از همین لحاظ تفاوت چشمگیری با عزت نفس دارد . براساس نظر گیلبرت( (2009 شفقت به خود ریشه در روابط اولیه فرد با مراقبین خود دارد، اما پژوهش نشان میدهد با مداخلات درمانی می توان آن را افزایش داد.نتیجه گیری: درمجموع، با وجود اینکه از عمر مفهوم شفقت به خود خیلی نمیگذرد اما به تحقیقات زیادی منجر شده است. شفقت میتواند با درمانهایی مانند آموزش ذهن مشفق، شفقت به خود توجه آگاهانه، درمان مبتنی بر شفقت، کاهش استرس مبتنی بر توجه آگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، رفتاردرمانی دیالکیتیکی و شناخت درمانی مبتنی بر توجه آگاهی افزایش یابد.

نویسندگان

علی اکبر فروغی

دکترای تخصصی روانشناسی بالینی،استادیار گروه روانشناسی بالینی،دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه ، ایران

سجاد خانجانی

دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران) ،دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

سحر رفیعی

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه