تاثیر آموزش خنده درمانی کاتاریا (یوگای خنده) بر اضطراب حالت و تبحر حرکتی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های خاص یادگیری

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 431

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TWBT02_076

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: اضطراب به عنوان یکی از پریشانیهای روانشناختی و امتیازات پایین مهارتهای حرکتی از مشکلات بسیار رایج در کودکان مبتلا به ناتوانیهای یادگیری هستند. یکی از روی آوردهای درمانی موثر، خنده درمانی کاتاریاست که مستلزم تحریک از طریق خنده و آرامبخشی از طریق یوگا است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش خنده درمانی کاتاریا (یوگای خنده) بر اضطراب حالت و تبحر حرکتی دانش آموزان مبتلا به ناتوانیهای خاص یادگیری انجام شد.روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. از بین کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی مراجعه کننده به مراکز ناتوانیهای یادگیری شهرستان کاشان، 16 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی ساده برگزیده شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 8 نفر). گروه آزمایش به مدت 12 جلسه، دو جلسه در هفته و 30 دقیقه ای در هر جلسه زیر نظر مربی رسمی مورد مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل به فعالیتهای معمول خود پرداختند. داده های آماری با استفاده از آزمون اضطراب حالتی اسپیل برگر و همکاران (1973) و آزمون تبحر حرکتی برونینکس و اوزرتسکی (1978) جمع آوری شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS و با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نیز نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در نمره کل اضطراب حالت و تبحر حرکتی وجود داشت .(p<0/05)نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش میتوان گفت خنده درمانی کاتاریا (یوگای خنده) در کنار سایر برنامه های آموزشی - درمانی در مراکز ناتوانیهای یادگیری جهت کمک به کاهش مشکلات این کودکان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش خنده درمانی کاتاریا (یوگای خنده) ، اضطراب حالت ، تبحر حرکتی ، دانش آموزان مبتلا به ناتوانیهای خاص یادگیری

نویسندگان

مهشاد معتقدی فرد

دکترای روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

داوود قاسم زادگان

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی تنکابن

شکوه منتظری

دانشجوی کارشناسی روانشناسی، گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی کاشان

مریم گنجی

دانشجوی کارشناسی روانشناسی، گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی کاشان