طراحی محیطهای یادگیری جهت کارآموزی: ضرورتی فروگذاره در نظام آموزش دانشگاهی

یکی ازاصلی ترین کارکردهای نظام اموزشی دانشگاهی فراه منمودن نیروی انسانی مورد نیاز نهادها و بخشهای مختلف جامعه می باشد کارکردی که شاید امروز به اصلی ترین چاش و اسیب این نظامهای اموزشی تبدیل شده است این همه درحالی است که دربرنامه درسی رشته های مختلف واحدهای درسی جهت کاراموزی دانشجو درمحیطهای سازمانی پیش بینی شده و معمولا دانشجویان درترمهای پایانی این دروس را جهت کسب امادگی لازم برای ایفای نقش درمحیطهای واقعی می گذرانند مقاله حاضر درجستجوی عوامل پدیدارگشتن این وضعیت می باشد وعلت اصلی رانوع مواجهه با طراحی این محیطها میداند اتفاقی که درمقام عمل درچنین دروسی می افتد رها شدن فرددرسازمان ها جهت گذراندن اینواحدهای درسی است و عملا نظام اموزش دانگشاهی نقش فعالی درشکل دهی به این محیط یادگیری ایفا نمی کند و این امر موجب ناشخنودی کارفرمایان و عدم استقبال آنها ازحضور دانشجویان درمحیط سازمانی و عدم توفیق دانشجویان گشته است و به گونه ای که شاید اصلی ترین دغدغه دانشجویان اخذموافقیت سازمانی برای گذراندن درس کاراموزی بوده ودرنتیجه این درس چندان جدی گرفته نمی شود این درحالی است که چنانچه با اتخاذ رویکرد یسازنده گرایانه وکلنگر مسائل وپروژه های واقع یمحی طکار محور فعالیت های کاراموزی قرارگیرد میتوان به شکل گیر یرویکردی برد - برد کمک نمود مقاله حاضر سعی می کند با معیار قراردادن اصول اولیه اموزش به نقد محیطهای کاراموزی پرداخته و با تاسی ازنظریه سازنده گرایی فرایند طراحی محیطهای یادگیری جهت گذراندن درس کاراموزی پیشنهاد نماید

کلیدواژه ها:

کارآموزی ، محیط یادگیری ، برنامه درسی دانشگاهی ، سازنده گرایی