بررسی تاثیر نمادین نور در مساجد ایرانی نمونه موردی مسجد شیخ لطف اله اصفهان

از زمان بنیانگزاری مساجد اسلامی توسط رسول اکرم(ص) نه تنها بصورت شکلی مساجد متحول شده اند بلکه از نظر فرهنگی و اجتماعی نیز در جریان دگرگونی قرار گرفته اند و هویت جدیدی برای آنها پدید آمده است. معمار ایرانی با الگوبرداری از موجودیت جهان تشیع و با کسب نشانه ها، از آیات قرآن کریم و احادیث پیامبراکرم (ص) ضمن نشانه شناسی و نماد پردازی با استفاده از این الگوها به معماری مساجد پرداخته است. معمار سالکی که با رشد معنوی و کسب فضایل اخلاقی از دریای بیکران حریم فاطمی ابزار توسعه ی فیض الهی را در کالبد جهان مادی ممکن می سازد و با کسب شناخت حقیقی از جهان هستی به مرتبه فنای فی االله رسیده جریان حکمت الهی را در وجود خویش بازپروری می نماید. آینده معماری ایرانی اسلامی تنها در سایه چنین رویکردی قابلیت تعریف می یابد نگرشی که تبلور عینی آن را میتوان در نماد پردازی مساجد ایرانی بخوبی مشاهده نمود. این مقاله بر آن است تا با توجه به تفسیرهای گوناگون در خصوص معانی نور در قرآن کریم، خصوصا0 آیه 35 سوره نور به ارزیا بی نقش نمادها و نشانه های تشیع در مساجد ایرانی و مطالعه موردی بر روی مسجد شیخ لطف اله اصفهان بپردازد. هدف اصلی این تحقیق تبیین و ارزیابی نقش نور و استفاده از آن در مسجد جهت ارتقاء نمادهای شیعه است. متغییر های تحقیق، به بررسی نمونه موردی (مسجد شیخ لطف اله ا صفهان) پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

نماد ، نشانه شناسی ، نور ، فرهنگ تشیع ، معماری ایرانی اسلامی