گسستگی و کاهش اصل انسجام و همپیوندی در محلات ایرانی

محله ایرانی از گذشته دارای مفهوم و تعریفی متفا وت با محله در غرب بوده است که این تفاوت منجر به بروز و شکلگیری نوع خاص و متفاوت کارکرد و ارتباط فراگیر با پیرامون خود بوده است. یکی از این تفاوت های اساسی ارتباط و همپیوندی و اتصال فراگیر محلات مجاور با یکدیگر بوده که منجر به پیدایش مورفولوژی خاصی از شهر ایرانی حاصل از این انسجام شده است. انسجام ساختار ارتباطی بر روابط اجتماعی محلات و برقراری تعاملات بیشتر منجر شده و از طرفی از شکلگیری محلات به صورت سلول های خودکفا و منفک شهری جلوگیری می کند. هدف از این تحقیق کنکاشی پیرامون این انسجام و دلایل پیدایش آن می ب اشد.. روش تحقیق تحلیلی-توصیفی می باشد زیرا به منظور آگاهی از مشخصات متغیر انسجام و ارتباط محلات با یکدیگر بایستی اثرات متغیر های مختلف را در دوره های زمانی مشخص مور د بررسی قرار داد. بدین منظور با بررسی نقشه های محلات در سطح شهر می توان مولفه های این انسج ام را معین نمود و همچنین با گذری بر نقشه های محلات جدید دلایل گسستگی و عدم اتصال را مورد بررسی قرار داد. در آخر تمامی شاخص های بروز نیافته انسجام را بافت جدید مورد بررسی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

محله ، اصل انسجام ، امتزاج ، مرزبندی ، کلیت