معماری پست مدرن عرصه بالندگی الگوواره های زیست مبنا

بیش از نیم قرن است که طراحی معماری به سمتی رفته است که آن را پست مدرن می نامیم. ویژگی مهم پست مدرن، مرزهای نا مشخص آن است که عرصه را برای تزها و ایدیولوژی های تمامیت خواه مدرن بسته است و به عنوان کانون فکری مستقل به ترکیب و تلفیق اندیشه های متفاوت و مختلف از گذشته تا به حال دست زده است. یکی از ساختارهای کهن معماری که بشر از ابتدا در پاسخگویی به حس کنجکاوی اش مورد استفاده قرار داده است، الگوهای طبیعی بوده است. پژوهش حاضر با بررسی پارادایم پست مدرن در معماری به دنبال یافتن شاخصهایی برای توجیه علمی معماری بیو نیک یا معماری زیست مبنا است. این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی و شیوه مطالعه کتابخانه ای انجام گرفته است. بر اساس یافته های این پژوهش، از آنجا که شاخصه های معماری پست مدرن از جمله مختلط، سازش پذیر، تلفیقی، متعدد با غنای معنایی و دارای عناصر وفق یابنده؛ تحولی در معماری ایجاد نموده است و با دقت در سبک معماری بیونیک، پارادایم فکری پست مدرن را می توان به عنوان بهترین عرصه برای بالندگی الگوواره های زیست مبنا دانست.

کلیدواژه ها:

معماری ، پست مدرن ، بیولوژی ، بیونیک ، زیست مبنا