بررسی معیارهای طراحی فضای ورودی شهرها با رویکرد پایداری اجتماعی

در شهر قدیم، مفهوم ورود به شهر کالبدی محدود و تقریبا یکسانداشت و ورود به شهر بیشتر به معنای نفوذ از یک نقطه به یکزیستگاه محصور بود.. ورودی به عنوان شاخص هویت و نقش انگیزیی شهر، علاوه بر تامین نیاز عبور و دسترسی، به عنوان فضایی برایبرقراری تعاملات و رفتارهای اجتماعی بشمار می رود. ورودی هانمایانگر و چکیده بطن شهرها می باشند و مهمترین عناصر القاءکنندهاز کلیت یک موضوع، به عنوان اصلی ترین عامل نشانگر هویت وتاثیرگذارترین مو ضوب بر برداشت ذهنی وارد شوندگان محسوب میگردند. فضای ورودی می تواند محل شکل گیری ارتباطات جمعی و ازاین طریق خاطرات جمعی با شد و در ذهن افراد ماندگار شود و اینخاطرات مشترک گاه موجب همبستگی اجتماعی نیز می شود کهیکی از ارکان اصلی پایداری اجتماعی است. ورودی هر شهریبایستی دارای مولفه هایی باشد که حس تعلق خاطر را در افراد مختلفبه وجود آورد. در این راستا توجه به مولفه های کیفی و هویت بخشدر ورودی شهرها و طراحی هدفمند در راستای معرفی ویژگی ها وپتانسیل های جاری در شهر از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و درارتقاء قضاوت ساکنین و عبورکنندگان از ورودی شهر نیز بسیار موثراست. در این مقاله حوزه های ورودی شهرها باتوجه به اصول پایداریدر ابعاد اجتماعی بررسی می شود. هدف این پژوهش، ارتقای مولفههای کیفی ورودی شهری در ابعاد توسعه پایداری اجتماعی و نیز ارتقاعملکردی فضاهای ورودی شهرها می باشد.

کلیدواژه ها:

ورودی شهر ، طراحی ورودی شهر ، پایداری ، پایداری اجتماعی